جام جهانی فوتبال در حالی تا آغاز می شود که مردم ایران باید حسرت به دل،نظاره گر رقابت تیم های منتخب جهان در این تورنمنت بین المللی باشند.

 فوتبال مدت هاست که روی خوشش را به مردم ایران نشان نداده و شاید هم فوتبالیست های ملی پوش نتوانسته اند روی خوش فوتبال را به مردم نشان دهند.

علی رغم اینکه پول های هنگفتی صرف پیشرفت فوتبال در کشور می شود،تیم ملی فوتبال ایران از رسیدن به معتبرترین مسابقات دنیا یعنی جام جهانی فوتبال ناکام مانده و نتوانسته خود را در میان 32 تیم منتخب حاضر در جام جهانی جای دهد.

 این روزها که همه در تب و تاب فوتبال و جام جهانی هستند ، مردم فوتبال دوست ایران از پشت قاب های تلویزیوت حسرت یک بار حضور موفق تیم ملی را در این مسابقات به دل دارند و می رود که این حسرت هميشگي شود.

شاید درگیر شدن فوتبالیست ها به حاشيه سازي باعث این حسرت ملت شده که از شدت تلخی با هیچ عسلی قابل خوردن نیست .

 آفریقای جنوبی ، کشوری در قاره سیاه با همه محرومیت ها امکانات برگزاری جام جهانی فوتبال را فراهم کرده،در صورتی که فوتبال(و ورزش) ما همچنان اندرخم یک کوچه است.

 قصد بررسی وضعیت فوتبال ایران را ندارم اما به راستی چرا مردم ما نباید در این شور و شوق به طور مستقیم سهیم باشند و چرا فوتبال ما نه در عرصه های ملی و نه در عرصه های باشگاهی موفق نیست ؟

 شاید بتوان فوتبالیست های ایران را از پردرآمدترین اقشار جامعه دانست اما چرا پول ، درمان فوتبال ما نیست؟

ایراد فوتبال ما در کجای کار است؟ کشور عراق در حالی قهرمان جام ملت های آسیا شد که درگیر جنگ بود.

پایان عمر ستاره ها، افول برخی از آنها وبي تدبيري در ورزش تا بدينجا رسیده که ایران برای شرکت در جام جهانی در کشور رنگین کمان حضور ندارد؛ هرچند که در صورت حضور نیز زنگ تفریحی برای سایر تیم ها بود و لا غیر ! 

ايميل نويسنده: (falahi.dargahlo@gmail.com)