يکشنبه 12 تير 1390-23:10

چاي بي رنگ

متاسفانه هم اکنون چایکاران شمالی از زمان برداشت چای در دومین ماه بهار تا امروز حتی یک ریال نیز بابت تولید دریافت نکرده اند؛این در حالی است که سال ها قبل و حتی قبل از انقلاب،پيش از برداشت چای دولت مبالغی را به عنوان مساعده به چایکار پرداخت می کرد.(يادداشتي از محمدرضا بهرامی،رامسر)


چای محصول عمده مردم شمال ایران،خصوصا از کلارآباد تا لاهیجان و روستاهای تابعه آن است.

نمی خواهم به این مهم بپردازم که ایران در تولید چای کجای رده بندی جهانی قرار دارد و یا اینکه چای چه فوایدی می تواند به همراه داشته باشد،هر چند با بي تدبیري مسئولان کشوری ذائقه ی ایرانیان از چای خالص و طبیعی شمال برگردانده شده و چای های وارداتی و انواع دم کردنی ها جایگزین شده اند.

 کشاورز چایکار تمام هم و غم خود را برای تولید این نوشیدنی نادر به کار می گیرد و چه مشقت هایی را که تحمل می کند.

کشاورز هزینه هرس،هزینه نگهداری بوته ی سبز چای اعم از کود ،شخم ...هزینه برداشت اعم از چیدن برگ چای ،تحویل به کارخانه دار،حمل برگ برای سیلوهای خشک کنی و...را تماما پرداخت مي کند،مشکلات را به جان می خرد تا بلکه دولت برگ سبز چاي را بخرد و او بتواند زندگي کند.

متاسفانه هم اکنون چایکاران شمالی از زمان برداشت چای در دومین ماه بهار تا امروز حتی یک ریال نیز بابت تولید دریافت نکرده اند؛این در حالی است که سال ها قبل(حتی قبل از انقلاب)پيش از برداشت چای دولت مبالغی را به عنوان مساعده به چایکاران پرداخت می کرد و بعد به صورت اقساط از کشاورز کسر می کرد.

در سال هاي اخير ارائه این گونه مزایا -که طبیعتا به نفع کشاورز بود- کم تر و کم ترشد و یا به کلی از بین رفت.

سوال اینجاست اولا این کشاورز که عمده محصول یا برخی اوقات تنها محصولش چای است و اکنون بعد از تقریبا 2 ماه از تحویل برگ سبز حتی یک ریال را هم دریافت نکرده چگونه گذران زندگی کند و سوال دوم این است که چگونه چایکار با امید و علاقه بیشتر به تولید بهتر و بيشتر همت بگمارد و یا در جهت بهبود مطلوبیت چای هزینه نماید؟

درد دل چايکار زحمت کش شمالي شاید به گوش مسئولان نرسد،چرا که زن و بچه آقايان با فراغ خاطر در ساختمان های شيک آرمیده اند و خودشان نیز هر روز در دفتر شان در کمال آرامش چای می نوشند و با راه انداختن دعواهای زرگری و جن گیری و گروه انحرافي و... خوش می گذرانند.

 بسیارند بندگان خدایی که در فکر دریافت دسترنج شان شب ها را به صبح می گذارند و روزها را با آه و فغان به سر می برند.

مسئولي که در کمال راحتي و بدون دغدغه در محل کار و اتاق رياست شان چاي مي نوشد،يادش باشد که چهره چايکار شمالي تکيده و پيش خانواده اش شرمنده است.او حتي نمي تواندچاي توليدي خودش را نيز بي اضطراب و دغدغه بنوشد.


ايميل نويسنده: (mtb_math@yahoo.com)