مازندنومه،کلثوم فلاحی:روز گذشته یادمان شهید مصطفی احمدی‌روشن-یکی از شهدای ترور- در مجتمع اهل بیت ساری برگزار شد. مادر شهید هم در این مراسم حاضر بود. جوانان و نوجوانان زیادی در این برنامه حضور یافتند و مراسمی درخور، برگزار شد.

مادر شهید، مسیر را بر خود تحمیل کرد و به مازندران آمد تا در مراسم یادمان فرزندش حضور یابد، فرزند 32 ساله‌ای که حاصل عمرش بود؛ فرزندی نه عادی؛نخبه و از نوع هسته‌ای که در یک صبحگاه، گرفتار تیر دشمنان شد و به شهادت نائل آمد.

مسئولان استان هر روز در جلسات متعددی شرکت می‌کنند که شاید برخی از این جلسات خروجی قابل توجهی نداشته باشد.

مادر شهیدی به مازندران آمده بود اما هیچ‌یک از مسئولان در این مراسم حضور نیافتند و حتی نماینده‌ای از کارمندان دسته چندم خود را هم به این برنامه راهی نکردند!

 از رفتار مسئولان مان در مقابل این مادر خجالت کشیدم، آنانی که مدام در جلسات دم از پیروی راه شهید زده و از تکریم خانواده شهدا می‌گویند.

 شاید آقایان بر این باور هستند که خودمان در مازندران شهید داریم و باید برای آنها یادمان بگیریم، نگاهی جزیره‌ای که در تمام رفتارهای آنها بروز می‌کند.

برخی مسئولان برای شان مهم است که کوچه‌ای و خیابانی را تغییر نام دهند و اسم شهید بر روی آن بگذارند و وظیفه خود را در مقابل خانواده شهدا صرفا معطوف به این کار می‌کنند.

 اما سئوال این است که مگر احمدی‌روشن‌ها فقط برای شهر و استان خود کار می‌کردند؟ کار مصطفی احمدی‌روشن در زمینه مساله‌ای ملی بود که در نهایت به نام ایران اسلامی رقم می‌خورد نه یک شخص و استان و شهری خاص.

 مطمئنا مادر این شهید به خاطر مسئولان به این مراسم نیامده بود اما خوب می‌شد اگر آقایان رسم میهمان نوازی را به جای می‌آوردند و به پابوس مادری می‌آمدند که پس از شهادت فرزندش، در خصوص نوه خود می‌گوید: مصطفایی بهتر از مصطفای اول تربیت و تقدیم اسلام خواهم کرد.

ایمیل خبرنگار: (falahi.dargahlo@gmail.com)