*یادداشت نخست:دوصد گفته چون نيم كردار نيست ! (دکتر سیف الرضا شهابی)

بعد از انتخاب آقاي دكتر حسن روحاني به رياست جمهوري اسلامي ايران ازطرف آقاي باراك اوباما -همتاي آمريكائي ايشان- پيام تبريكي به مناسبت انتخاب شان ارسال شد و اين مسئله از طرف مقامات جمهوري اسلامي بازگو نشد تا اين كه رئيس جمهوری آمريكا در مصاحبه اي اعلام كرد که پيامي براي رئيس جمهور ايران فرستاده است و در پي آن مسئولان جمهوري اسلامي اظهار داشتند پيام تبريكي از واشنگتن دريافت داشتند و پاسخ آن را هم دادند .

    در ابتدا براي بسياري از افراد اين برداشت به وجود آمد كه پيام درحد تبريك بود، اگرچه آناني كه مسائل سياسي را پيگيري مي كنند تا حدودي حدس مي زدند پيامي كه احتمالا پادشاه عمان حامل آن بود در حد تبريك خلاصه نمي شد و فراتر از آن بود و بسياري از مسائل محوري و حاشيه اي را در بر مي گرفت.

به تدريج ابعاد پيام واضح تر شد و تا حدودي مشخص شد در پيام، غير از تبريك به مسائل ديگر نيز پرداخته شد. اگر چه تاكنون غير از افراد خيلي خاص، هيچكس از محتواي پيام اطلاعي ندارد و آنچه بيان مي شود بر اساس گمانه زني است.

  در سي وپنچ سال گذشته يكي از گله هاي مردم ايران اين بود كه چرا اتفاقاتي را كه در داخل يا در ارتباط با كشور ما به وقوع مي پيوندد، بايد اخبار آن را ابتدا از راديو هاي خارجي و يا شبكه هاي ماهواره اي شنيده شود و بعد از آن رسانه هاي صوتي و تصويري و مكتوب داخلي آن را به اطلاع مردم برسانند و اين ضعف بزرگ در اطلاع رساني سبب شده بود كه مردم به شبكه هاي آن طرف آب جذب شوند و به آن ها اعتماد كنند.

  يكي از ابتدائي ترين و ساده ترين انتظاراتي كه مردم از دولت تدبير و اميد داشتند اين بود كه به روش ناپسند گذشته پايان دهد و اخباري كه جنبه محرمانه ندارد و منافع و مصالح ملي در آن نهفته نيست را در سريع ترين زمان ممكن و به شكل صحيح اطلاع رساني کند تا مردم گوش به شبكه هاي خبري بيگانه نسپارند و آن ها دركنار ارائه اخبار صحيح كه توسط دولت اطلاع رساني نشده، ده ها خبر ناصحيح و غير واقع را به مردم القا نكنند.

  طبيعي است كه پيام آقاي اوباما نبايد محرمانه باشد زيرا محرمانه به اتفاقات و يا صحبت هائي گفته مي شود كه بين دوستان و خودي ها مطرح مي شود و براي آنكه  غير خودي متوجه نشود از بازگوكردن پرهيز مي شود.

براي مثال در بعد داخلي  اگر رئيس جمهوری براي حفظ منافع ملي صحبت هاي خصوصي با مقامات ارشد نظام دارد،به شكل محرمانه حفظ مي شود و هيچ شخصي انتظار ندارد همه مسائل بيان شود و يا اگر مقامات جمهوري اسلامي در بعد خارجي با مقامات ساير كشورها كه دوست و همراه هستند صحبت هائي كردند و تصميماتي گرفتند، براي آنكه دشمن پاتك نزند محرمانه مي ماند، وليكن پيام آقاي اوباما در هيچكدام از ابعاد فوق گنجانده نمي شود.

    بر اين اساس بهتر آن بود كه سخنگوي دولت و يا سخنگوي وزارت خارجه پيشدستي مي كرد و بعداز دريافت پيام و قبل از آن كه مقامات آمريكائي رسانه اي مي كردند اطلاع رساني مي كردند، زيرا هنگامي كه مطالب نامه و پيام را آمريكائي مطلعند قطعا نمي تواند محرمانه باشد، زيرا حداقل تا امروز باراك اوباما يك دوست تلقي نمي شود.

  بسياري از مردم كه وقايع را رصد مي كنند علاقه مندند از محتواي نامه باخبر باشند و دولت تدبير براي آن كه اشتباه گذشته در عدم اطلاع رساني به هنگام را برطرف كند و بين خود و مردم اعتمادسازي کند، لازم است متن نامه را به اطلاع همگان برساند تا ازگمانه زني ها و يا القاي مطالب غير واقع توسط رسانه هاي خارجي جلوگيري شود و در عمل شفاف سازي را به اثبات برساند؛ زيرا از قديم گفته اند : دوصد گفته چون نيم كردار نيست ! 

*یادداشت دوم: مذاکره «روحانی» و«اوباما»؟(علیرضاشهیری طبرستانی)

حال که آقا، نظریه «نرمش قهرمانانه» و دکتر روحانی تئوری «برد- برد در مذاکرات» را مطرح کرده اند، باید پرسید: اگر در یکی دو روز آینده و در مقر سازمان ملل، بین دکتر روحانی از ایران و دکتر اوباما از آمریکا، مذاکره ای انجام شود، واقعاً چه حادثه ای اتفاق می افتد؟ آسمان به زمین می آید؟ زمین به آسمان می رود؟ این، می زند دنده آن یکی را خرد می کند؟ آن، می زند روده این یکی را در می آورد؟ این می گوید: ایالت «اوهایو» مال ماست؟ آن می گوید: «خلیج فارس» از آن ماست؟....

یقیناً که چنین نیست. درست به همان دلیل که دو طرف، عصاره اقتدار دو ملت ، نماینده تام الاختیار دو کشور و دارای توانایی های فراوانی در دیپلماسی و اصول مذاکره هستند، قطعاً برای تامین منافع و مصالح ملت خود از پیچیده ترین روش ها برای امتیاز گیری استفاده می کنند.

کاری که نمونه های فراوانی از آنها در تاریخ جهان واسلام (ازجمله در عصر امام حسن علیه السلام که در کتاب صلح امام حسن-ع- ترجمه مقام معظم رهبری هم مورد بحث قرار گرفته)؛ یافت می شود.

بدون شک، نفس مذاکره و مجالسه برای حل و فصل اختلافات و تامین مصالح مردم، امری ناپسند و نادرست تلقی نمی شود، بلکه از لوازم ایجاد صلح و آرامش در جامعه است. مهم این است فضای گفت وگو آکنده از خدعه و فریب و نیرنگ نباشد و حق ، عادلانه بین طرفین توزیع شود.

منتظر می مانیم تا ببینیم که رییس « دولت تدبیر و امید» که ملت با رای قاطع خود، امید فراوانی به آن بسته و خواهان افزایش و ارتقای عزت ایران اسلامی در عرصه سیاست جهانی شده اند، ظرف چند روز آینده، چه می گوید و چه می کند.