چهارشنبه 30 تير 1395-8:29

خط مشی های مدیریت شهری را علمی کنیم

در یادداشت مازندنومه بر ضرورت علمی کردن خط مشی ها و اقدامات اجرایی در شهرهای مازندران تاکید شده و نویسنده که دانشجوی سال آخر دکتری مدیریت دولتی است باور دارد که در حال حاضر اقدامات و تصمیمات مسئولان شهری گاهی به جهت گیری های سیاسی و منافع شخصی (و نه شهری) تعبیر می شود.


 مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، رضا آقاجانی، دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه تهران: هدف این نوشتار کوتاه تاکید بر اهمیت و ضرورت علمی و در نتیجه همراستا و هم افزا کردن خط مشی ها و اقدامات اجرایی در شهرهای مازندران، از جمله شهر خودم بابل و زمینه سازی برای پیشرفت آن است.

به صورت کلی خط مشی به تصمیماتی گفته می شود که در مراجع برای حل مسائل عمومی جامعه گرفته می شود. علمی بودن خط مشی ها در سطح کلان و ملی نیز مسئله ای ضروری است. وجود مراکزی مانند مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، مرکز تحقیقات نهاد ریاست جمهوری، مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و... گواهی بر این اهمیت است.

هرچند در نهادهای شهری مانند فرمانداری و شورای شهر و مانند این ها واحدهای پژوهشی کوچک وجود دارند، در عمل به علت ماهیت اجرایی و تعدد وظایف دستگاه ها، این واحدها قادر به انجام پژوهش های کاربردی و گسترده نیستند.

از طرف دیگر هرچند بخشی از مسائل شهری تحت تاثیر سیاست های کلان نظام و دولت قرار دارد و در نحوه مواجهه با آنها و نیز برخی اقدامات محدودیت وجود دارد، اما می توان با به کارگیری نیروهای علمی متخصص تصمیمات حوزه شهری را آگاهانه و با پشتوانه ای علمی اتخاذ کرد و در هر مرجعی نیز از آن دفاع کرد.

در حال حاضر اقدامات و تصمیمات مسئولان شهری گاهی به جهت گیری های سیاسی و منافع شخصی (و نه شهری) تعبیر می شود، اما اگر پشتوانه ای علمی و پژوهشی برای این تصمیمات وجود داشته باشد، هم مقام مسئول می تواند از عملکرد خویش قاطعانه دفاع کند و هم با توجه به پشتوانه علمی، اجماع نظر و اتحاد برای اجرا و حمایت از اقدامات در میان گروه های اجتماعی، مردم و مسئولان به وجود خواهد آمد.

آسیب دیگر علمی نبودن تصمیمات و اقدامات، نبود انسجام درونی و بیرونی آنهاست. به این معنا که یک تصمیم هم باید در گزاره های خود منسجم باشد و هم با سایر تصمیمات شهری و سیاست های بالادستی سازگاری داشته باشد تا تداخل و موازی کاری به وجود نیاید. همچنین علمی بودن تصمیمات و اقدامات موجب می شود با تغییر مسئولان شهری، برنامه ها و سیاست های شهری دچار رها شدگی و تغییر نشود.

البته مسئولان به صورت نظری معمولا بر استفاده از نظرات افراد صاحب نظر، دانشگاهیان و نخبگان، گروه های فعال اجتماعی و غیره... تاکید دارند، اما در عمل به علت پیچیدگی و تعدد وظایف ایشان و مشغله زیاد و برخی دلایل دیگر این استفاده محقق نمی شود.

باید توجه داشت که علمی نمودن سیاست ها و اقدامات شهری و شناسایی و اولویت بندی علمی مسائل آن مقدمه تدوین برنامه ریزی جامع شهری و استراتژی توسعه شهری (CDS ) برای پیشرفت است.

به علت جلوگیری از طولانی شدن بحث، چالش ها و راهکارهای مربوط به این حوزه در نوشتاری دیگر بررسی خواهد شد.