تعداد بازدید: 2234

توصیه به دیگران 0

جمعه 24 آبان 1398-21:52

نداشتن‌هایی که زیباست!

بعضی نداشتن ها زیباست. سوادکوه «نداشته» کم ندارد، اما چیزی را این شهر ندارد که جای افتخار و ذوق دارد! تعجب نکنید! گاهی «نداری» هم باعث خوشحالی می شود.


 مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، حلیمه خادمی: بعضی نداشتن ها زیباست. سوادکوه و پل سفید «نداشته» کم ندارد، اما چیزی را این شهر ندارد که جای افتخار و ذوق دارد! تعجب نکنید! گاهی «نداری» هم باعث خوشحالی می شود.

دیدن گدا و متکدی در  شهرها، دردناک و ناپسند است؛ سوادکوه اما شهر بدون گداست. در  این شهر کودک کار و فال فروش و گدا وجود ندارد.

سوادکوه در اوج محرومیت ها و نداشتن هایش، متکدی بومی ندارد و مسئولان مراقبند که متکدیان از خارج از شهر نیز وارد سوادکوه نشوند.

*دنبال گدا

برای نوشتن این گزارش 3 ماه در پل سفید  و زیراب گشت زدم. به بازار هفتگی  پل سفید هم رفتم و از فروشنده هایی که سابقه حضور چند ساله در این بازار را داشتند، تحقیق کردم. کسی تاکنون در اینجا گدا ندیده بود. فروشنده ای هم گفته بود یک متکدی را گاهی می بیند که از شهر همجوار می آید و تمام.

در شهری که محرومیت با نامش گره خورده و مشکلات اقتصادی و بیکاری در آن بیداد می کند، گدا پیدا نمی شود. چرا؟! از برخی شهروندان این سئوال را می پرسم که اظهار بی اطلاعی می کنند. یکی هم گفت: «خودمان آن‌قدر مشکل داریم که به این مورد اصلاً فکر نکردیم.» شهروندی هم پاسخ داد: «چرا نگران نبود گدا در سوادکوه هستی؟»

به دنبال همان تک متکدی می گردم که نشانی اش را بازاریان پل سفید داده بودند.  هفته ها به مکان موردنظر رفتم، اما پیدایش نکردم.

*گدای بومی نداریم

فرماندار شهرستان سوادکوه مناعت طبع بالای مردم شهرستان را عامل اصلی نبود متکدی در شهرستان می داند و می گوید: «روزهای تعطیل و آخر هفته ها که اوج بار ترافیک در شهرستان است و توقف خودروها زمان زیادی طول می کشد (با توجه به اینکه شهرستان سوادکوه ورودی استان مازندران و راه ارتباطی چند استان است) استعداد  توقف متکدی را دارد اما خوشبختانه این شهرستان متکدی بومی ندارد و اگر دیده شود غیر بومی است.»

سعید یزدانی با اشاره به اینکه نظارت مستمردستگاه های متولی، مانع از حضور متکدیان غیر بومی در اوج شلوغی ها است، ادامه می دهد: «شرایط اجتماعی موجود در شهرستان اجازه حضور متکدیان حرفه ای  در شهرستان را فراهم نمی کند.

*اقدام حمایتی دستگاه ها

عین الله طالبی -معاون سیاسی فرمانداری شهرستان سوادکوه- هم پوشش های حمایتی مردم نسبت به یکدیگر را عامل اصلی در نبود متکدی بومی می داند و می گوید: «در اوج نیاز مردم شهرستان به تکدی‌گری رو نمی آورند. مردم نسبت به یکدیگر بی تفاوت نیستند و افراد نیازمند توسط مردم، خیران و ادارات، پوشش داده می شوند. همسایگان و بستگان هم نسبت به اطرافیان خود احساس مسئولیت دارند.»

او ادامه داد: «با توجه به جمعیت شهرستان که همگی قابل شناسایی هستند اداره بهزیستی و کمیته امداد در شناسایی افراد ناتوان و کم درآمد به خوبی فعالیت می کنند و خانواده هایی که دارای معلول یا کم توان جسمی باشند از سوی ادارات به نحو شایسته ای تحت پوشش قرار می گیرند.»

معاون فرماندار سوادکوه با بیان اینکه افراد متکدی با برنامه ریزی عمل می کنند و با تحت تاثیر قرار دادن عواطف و احساسات افراد از این راه کسب درآمد دارند، تصریح کرد: «اگر متکدیان با برنامه ریزی و در مناسبت ها یا در ایام ترافیک در شهرستان حضور یابند با حضور به موقع نیروهای انتظامی و امنیتی و هوشیاری مردم در سریع ترین زمان ممکن جمع آوری و ساماندهی می شوند.»

*فرهنگ غنی

از نگاه عاطفه مرادیان -دکترای علوم تربیتی و کارشناس امور اجتماعی- گدایی یک انتخاب از میان تمام انتخاب های پیش روی فرد متکدی است. ممکن است  که فرد متکدی برای کسب درآمد راه حل های زیادی پیش رو داشته باشد، اما این راه را انتخاب می کند.

او ادامه می دهد: «امروزه شیوه های تکدی‌گری به روز رسانی شده و از روش های مختلف مردم را تحت تاثیر قرار می دهند تا کسب درآمد کنند.»

مرادیان   فقر فرهنگی را ریشه بسیاری از آسیب ها می داند و می گوید: «فقر فرهنگی بیش از فقر اقتصادی در جامعه تاثیر گذار است. در شهرستان سوادکوه با توجه به اینکه بسیاری از خا نواده ها دچار فقر اقتصادی هستند، اما به بلوغ فرهنگی رسیده اند و کسی به این سمت گرایش پیدا نمی کند.»

*من زهرا 16 سال دارم

برای کاری به بابل رفتم و در کمتر از نیم ساعت 4 متکدی را در این شهر دیدم! نفر اول زنی میان‌سال بود. حاضر به سخن گفتن نشد و به بهانه ای رفت.

گدای دوم زهرا بود که 16 سال داشت و با اسپند گدایی می کرد.  

می گفت پدر رهای‌شان کرده، مادر در اثر بیماری قند پاهایش را از دست داده و او 3 برادر و خواهرش گدایی می کنند.

زهرا مدرسه هم نمی رود و بی سواد است.  صبح از قائمشهر به بابل می آید  وشب برمی گردد.

او چادر بی رنگ و رویی بر سرش گذاشته است. خیلی دوست ندارد با من صحبت کند و از پاسخ دادن طفره می رود. متکدی دیگری نزدیک ما می شود، زهرا کمی می ترسد  و دور می شود. خوشحال می شوم که شهر ما گدا و کودک کار ندارد. حداقل به یکی از نداری های سوادکوه می شود بالید.

آموزش و پرورش سوادکوه هم در کنار دستگاه های دیگر می کوشد که دانش آموزانی راکه از خانواده های کم درآمد هستند، شناسایی کند و با کمک خیران و بهزیستی، به تهیه‌ی لوازم تحریر، لباس فرم کیف و کفش اقدام می کند.

3 ماه جست و جو کردم ونتوانستم حتی یک گدای غیربومی را هم در پل سفید  و زیراب پیدا کنم!

دستگاه های اجرایی و خیران و مردم نوعدوست در کنار هم سوادکوه را به شهر بی گدا تبدیل کرده اند.

 



    ©2013 APG.ir