مازندنومه، کلثوم فلاحی: بیست و سوم آذر به مناسبت سالروز تولد ناصر حجازی، نشست «آبی‌تر از آسمان» با حضور مهدی یزدانی خرم، نویسنده و روزنامه‌نگار در ساری برگزار شد. این نشست به معرفی کتاب «انسان‌های کوچک؛ آرزوهای بزرگ» به قلم مهدی یزدانی‌خرم -روزنامه نگار و داستان‌نویس-پرداخت که کتابی درباره زنده‌یاد ناصر حجازی است.  

فرازهایی از صحبت‌های یزدانی‌خرم در ادامه آمده است:
 
-در ابتدای دوره فعالیت ناصر حجازی، نگاه مارکسیستی حاکم، بخشی از ورزش و فوتبال را افیون می‌دانست. 

اگرچه حکومت‌های ایدئولوگ تلاش می‌کنند از ورزش برای منویات خود استفاده کنند، در فضای روشنفکری آن دوران، این‌چنین بود که فوتبال دوست داشتن و حرف زدن درباره قهرمانان، مگر در درباره ورزش کشتی و شخص غلامرضا تختی، شاید بتوان گفت به نوعی ممنوع بود. چون معتقد بودند تختی را ساواک کشته است، غیر از تختی شخصیت دیگر هم به نام ناصر -حجازی بود که همیشه اسمش شنیده می‌شد، بعد از درگذشت ناصر حجای و به وجود آمدن فضای مجازی نامش بیشتر شنیده شد. 

- جنسی از یاغی‌گری در حجازی وجود داشت که متفاوت بود و کاندیدا شدن هجوگونه‌اش در انتخابات ریاست‌جمهوری از همین گونه بود. 

-ما در کشورمان، سنت پهلوانی داریم که شاخصه‌های روشنی دارد و عمدتا با ورزش زورخانه‌ای گره خورده، یکی از شاخصه‌های مهم این است که پهلوان در رشتته خود سرآمد و به شدت سیاسی است اما ناصر حجازی به شدت تنها بود. 

-به رستم، نمادین ترین پهلوان تاریخ ادبیات برمی‌گردیم، رستم بسیار تنهاست و در سراسر شاهنامه نمی‌توان دوستی جز رخش برای او پیدا کرد، خودش ایران است و رخشش خاک ایران. گویا پهلوانی، نفرین و ناچار است خود را فدای بحث‌های زیستی ایران کند. 
 
-تا پهلوی اول این نگاه در پهلوانان این سرزمین وجود دارد و با تغییر حکومت شکل آن عوض می‌شود، ورزشکارانی که سرشان پایین است و کار خود مشغول هستند.  

-در بیشتر ورزش‌های ایران چیزی به نام خصوصی‌سازی وجود ندارد و ورزشکاران، حقوق بگیر دولت‌ها هستند. 
 
در ایران همیشه دو شکل پهلوان داشتیم که در شاهنامه هم وجود دارد، توس، نماد پهلوان حکومت و رستم نماد پهلوان مردم است. 

-ناصر حجازی در مفهوم یک ورزش مدرن به این سمت حرکت می‌کند در زمانی که از محله منیریه تهران ورزش را شروع کرد در خانواده نسبتا متوسط، اتفاقی از بسکتبال وارد فوتبال می‌شود. 
 
-فریدون فروغی دوست و بچه‌محل ناصر حجازی بود 
 
-ناصر حجازی از سنت پهلوانی ایرانی خواسته یا ناخواسته که قرار است ایران مدرن باشد، ظهور می‌کند 
 
-تختی سلبریتی دوران خودش بود، مطبوعات تختی را دوست داشتند این وضعیت را حجازی هم داشت، حجازی به دلیل زیبایی چهره و پستی که در آن بازی می‌کند وقتی جایگزین عزیز اصلی دروازه‌بان وقت تیم ملی می‌شود متفاوت با بقیه است. هیاهو ندارد دروازه‌بان اکت‌داری نیست با مسائل جامعه خودش ماجرا و اصول اخلاقی شخصی دارد. 

-او تحصیلات آکادمیک را در آن دوره شروع کرد و ادبیات انگلیسی در دانش‌سرای عالی خواند. 

-به نفرتی که حجازی از پدرش داشت خیلی پرداخته نشده، پدرش او را دوست نداشت و برادرش فرزند خوب خانواده بود، او را فردی سوسول می‌دانست که مناسب جامعه نیست، تختی هم طرد شده خانواده خودش بود. 

-حجازی در بازی‌های اول بسیار بد بازی کرد در ۲ بازی ۱۳ گل خورد اما بعد خودش را ثابت کرد ولی تا جایش تثبیت شد شروع به تمرد کرد، ناصرحجازی در هیچ حاکمیتی دست نبوسید و تاوان بسیار سنگینی داد که از تختی کمتر نبود، ویدئویی از او وجود دارد که حاضر نیست دست پهلوی را ببوسد. حجازی هیچوقت سمپاد هیچ گروه مخالفی نبود.
 
-قصه حضور حجازی در فوتبال هند و بنگلادش بسیار عجیب است، او اوایل انقلاب به منچستر یونایتد‌ پیوست.  

-حجازی با کیفیت‌ترین دروازه‌بان تاریخ ایران است، دروازه‌بانی که مهاجم بود و گل هم زد. 
 
-در آخرین بازی که حجازی سرمربی استقلال بود، قلعه‌نوعی علیه حجازی کودتا کرد و موجب برکناری او شد. 

-در این منحنی انگار سقوط پهلوان را داریم و گویا نزدیکانش هم از او کناره می‌گیرند که وضعیت تراژیکی برای او پیش می‌آید 

-زیست بعدی او پس از مرگش به وجود آمد و ساحت نمادین عجیبی برای ما به وجود آورد که امروز ما را گرد هم آورده است 

-در کل جهان اصولا به ورزشکار می‌گویند ورزشکار بماند و وارد حوزه اجتماعی و سیاسی نشود، مسی و رونالدو و دیگران فوتبالیست‌های رام شده‌اند و دیگر خبری از امثال مارادونا نیست که یاغی‌گری کنند. در دنیای امروز کافی است بازیکنی پرچم کشوری را بلند کند بلافاصله محرومش می‌کنند. 

-حجازی آرزو داشت یک روز حتی در بازی دوستانه، سرمربی تیم ملی شود.  
 
-دروازه‌بان متفاوت‌ترین بازیکن زمین است و او دقیقا دروازه‌بان است، خیلی تنها بود.  در بستری که این تنهایی را برنمی‌تابد و این تنهایی را به دوش کشید و بهای آن را با مرگ زودهنگامش داد. 
 
-حجازی قائل به محافظه‌کاری نبود، تفرد در ذات پهلوان است، سنت پهلوانی

-در ایران وجوهی است  که در تختی و حجازی دیده می‌شود. کار حجازی از این جهت عجیب است که در ورزشی مثل فوتبال این کار را انجام می‌دهد نه ورزش انفرادی و خود را به شمایل ادبی، هنری و قابل خوانشی تبدیل می‌کند.