در يادداشت حاضر به اين مسئله كاري ندارم كه رئيس جمهور ايران چه شخصي است .نكته مهم براي من اين است که در حالي كه آمريكا و سياستمداران آمريكائي مدعي هستند اين كشور آزادترين كشور جهان است به چه دليل 14 تن از قانون گزاران (سناتورها)گنگره آمريكا با ورود رئيس جمهور ايران مخالفت كردند و طي نامه اي از دستگاه ديپلماسي اين كشور خواستند از صدور رواديد به هيئت ايراني امتناع ورزد؟

     سازمان ملل يك مركز بين المللي است ومتعلق به همه اعضاست و روسا و نمايندگان همه كشورها مي توانند در كنفرانس هاي بين المللي كه توسط سازمان ملل برگزار مي شود،شركت كنند.

 دولت آمريكا هم از ابتدا پذيرفته كه هيچگونه مخالفت و تعللي با ورود مهمانان سازمان ملل نكند؛ حال با علم به اين حق قانوني آيا درخواست اعضاي گنگره يك انقباض فكري و سياسي را در ميان سياستمداران آمريكا نشان نمي دهد ؟

      سخنراني رئيس جمهور ايران از دو حالت خارج نيست :

1-يا حرف هاي سبك و بي ربط مي زند كه مورد اقبال افكار عمومي جهانيان قرار نمي گيرد واين به نفع آمريكا و غرب تمام مي شود .

۲-يا حرف حق مي زند و چه اشكالي دارد سياستمداران آمريكائي و قانونگذاران آن و دولت مردان ساير كشور ها بر اساس اظهارات صحيح وحق ايران تصميمات منطقي و واقعي درروابط بين المللي اتخاذ كنند؟

    اگر نامه نمايندگان کنگره،استبداد نيست چه مي تواند باشد ؟ اگر چنين حركتي در يكي از كشورهاي جهان سوم از جمله ايران روي مي داد دستگاه تبليغاتي غرب آن قدر سر و صدا راه مي انداخت كه گوش فلك را كر مي كرد.

     در همين زمينه دستگاه ديپلماسي آمريكا از صدور رواديد به نمايندگان رسانه هاي ايراني همراه رئيس جمهور خودداري كرد.اگر نامه سناتورها يك حركت فرادولتي و مربوط به تعداد معدودي از اعضاي کنگره بود صادر نكردن ويزا به هيئت رسانه اي ايران دقيقا در ارتباط است با دستگاه دولتي اين كشور.

      در كنار اين مسائل نا مطلوب و نا خوشايند بايد حركت ناپسند ديگري را خاطر نشان كرد و آن تلاش هائي بود كه در چند روز اخيراز سوی برخی از گروه های یهودی آمریکا انجام گرفت تا هتل هاي نيويورك از دادن اتاق به هيئت ايراني خودداري كنند .