كشتى كه ۲۸ متر طول و ۷‎/۸متر عرض دارد داراى دكل بادبانى و سكان بوده و قدمت آن باتوجه مستندات تاريخى و وضعيت فعلى آن احتمالاً به دوران صفويه باز مى گردد. نخستين مرحله مطالعات باستانشناسى برروى اين كشتى مكشوفه با مجوز پژوهشكده باستانشناسى ميراث فرهنگى و گردشگرى كشور آغاز شده است. يك مقام علمى درسازمان ميراث فرهنگى و گردشگرى مازندران دراين زمينه گفت: پس از ۲۵ روز كار و تلاش و با تخليه يك پنجم از ماسه ها و رسوبات داخل كشتى مذكور توانسته ايم نخستين گمانه زنى از وضعيت فيزيكى و ميزان تخريب و احتمالاً چگونگى به گل نشستن اين شناور تاريخى را به دست بياوريم. «سامان سورتيچى» باستان شناس مى گويد پيشروى آب درياى خزر درسال گذشته و همچنين متعاقباً پسروى آن درسال جارى سبب گشته تا با شسته شدن ماسه هاى سطح ساحل بقاياى اين كشتى تاريخى پيداشود. اين باستانشناس اضافه كرد: تاكنون با كاوشهاى به عمل آمده درعمق ۲‎/۵مترى از بيشترين ارتفاع اين كشتى اشيائى نظير زنبيل هاى حاوى انواع دانه هاى گياهى و همچنين ادوات وابسته به كشتى مانند انواع طنابهايى با قطرهاى مختلف، نردبان چوبى، حصير، قرقره چوبى، ميخ هاى آهنى و چوبى به دست آمده است. وى تصريح كرد: پس از تخليه ماسه و لجن هاى ته نشين شده دربخش ميانى اين كشتى مشخص شد كه برخورد شديد سطح زيرين آن با بستر دريا موجب غرق شدن آن شده است. سورتيچى درخصوص شرايط فيزيكى كشتى به گل نشسته، گفت: از آنجايى كه چوب سازه كشتى مذكور اشباع از آب بوده و نفوذ آب و محيط قرارگيرى ساختارچوبى و فلزى آن تحت تأثير موارد مخرب قرارگرفته است، لذا كشتى مذكور به هيچوجه پس از تخليه محتويات داخلى و انتقال ماسه هاى اطراف و همچنين مهار امواج دريا، تحمل وزن خود را نداشته و درمجاورت با هوا، تغيير فيزيكى و شيميايى فاحشى پيداخواهدكرد. شايان ذكر است كشتى به گل نشسته مكشوفه درحال حاضر در بين امواج ساحلى درياى خزر در شمال روستاى زاغمرد بهشهر قراردارد.