تأخير در احداث سد بر روى رودخانه هراز باعث شده تا آب اين رودخانه در فصول مختلف به ويژه در بهار و تابستان به هدر رود. طى ۲۰سال گذشته بيش از يك ميليارد متر مكعب آب اين رودخانه به دريا رفته و مسؤولان تاكنون در مورد محل ساخت اين سد به توافق نرسيده اند. قرار بود در سالهاى گذشته ، سد موردنظر در منطقه «منگل » ساخته شود، اما بعد اعلام شد كه اين سد در منطقه جنگلى «بليران» ساخته خواهد شد. برخى كارشناسان امور آب و جنگل بر اين اعتقاد هستند كه ساخت سد در منطقه بليران، باعث از بين رفتن منطقه اى جنگلى به وسعت ۲هزار هكتار مى شود. انواع درختان از قبيل سرخدار، افرا، توسكا، داش، سرو، محرز، ملچ، بلوط و شمشاد كه براساس مجموعه قوانين سازمان مراتع و جنگلها از گونه هاى ممنوع القطع هستند، در اين منطقه به وفور ديده مى شود. همچنين وحوش از نوع پلنگ، يوزپلنگ و پرندگان كمياب و بعضاً ناياب همچون قرقاول در منطقه زيست مى كنند. از طرفى، يونسكو نيز بر منطقه بليران نظر دارد و آن را مورد حفاظت خود قرار داده است. در همين حال مشاوران خارجى و ايرانى پس از مطالعات اوليه در خصوص گزينه هاى بليران، منگل و گرمرود اعلام داشته اند كه احداث سد در منگل به لحاظ اقتصادى، مصالح در پاى كار، امكان ساخت سد با ارتفاع زياد و توليد برق قابل توجيه است. حتى يك شركت ژاپنى بعد از چند ماه كار درمنطقه منگل اعلام كرده كه ساخت سد فقط در اين مكان قابل اجرا است. با اين وجود بيشتر نظرها معطوف به ساخت سد در منطقه بليران مى باشد. به هر روى به علت عدم وجود سد در منطقه ذخاير سفره هاى آب زيرزمينى شهر آمل و روستاهاى آن به شدت رو به كاهش است. به ويژه آنكه با حفر چاههاى عميق و گذاشتن لوله به قطر يك هزار در منطقه «دشت سر» براى تأمين آب شرب شهرهاى بابل و بابلسر، روستاهاى يادشده تا چند سال آينده با بحران آب مواجه خواهند شد. تاكنون مسؤولان منطقه چند بار با مراجعه حضورى و جمع آورى طومار براى مقامات كشورى خواهان تسريع در روند پروژه احداث سد بر روى رودخانه هراز شده اند.