روز خبرنگار را با حاشيه هاي آن پشت سر گذاشتيم. اما مسايل و مشكلات خبرنگاران و رسانه ها به ويژه از نوع نشريات محلي همچنان باقي است وبا اين حرف و شعار ها پايان نخواهد يافت.

دكتر احمدي نژاد در مراسم روز خبرنگار گفته بود ، خبرنگاراني به من رجوع كردند كه در ماه 60 يا 70 هزار تومان حقوق مي گيرند. بايد اين مشكل رفع شود به خبرنگاران توجه بيشتري شود و دولت نيز كمك مي كند. از سوي مسئولان كمتر خبرنگاران را تحت فشار قرار دهيد و اگر خبر درستي تهيه كرده است بگذاريد كه منتشر شود.

چند سال بود كه عنوان مي شد خبرنگاري جزو مشاغل سخت است و خبرنگاران با 20 سال سابقه كار مي توانند مشمول اين قانون قرار گيرند وبازنشسته شوند، اما در اجرا مشكلاتي داشت و خبرنگاران با سابقه اي بيش از 20 سال هنوز مشغول به كارند.

 اين قانون در هفته گذشته مورد تصويب هيئت دولت قرار گرفت و نگراني خبرنگاران با سابقه در حال كار رفع خواهد شد،يعني خبرنگاراني كه حق بيمه خود را به عنوان خبرنگار پرداخت مي كنند هر سال خدمت آنان 5/1 سال محسوب خواهد شد كه البته مزاياي اين بيمه موجب خواهد شد تا تعدادي جديد براي استفاده از قانون سختي كار و بازنشستگي زودتر به اين حرفه روي آورند،اگر چه علاقه اي هم به آن نداشته باشند .

در روزهاي گذشته شاهد بوديم در هر شهر ده ها نفر و در سطح استان حدود 530 نفر به عنوان خبرنگار در مراسم روز خبرنگار شركت كرده بودند و حتي بعضي از خبرنگاران نيز به دلايلي پشت خط مانده بودند . آيا واقعا در طول سال اين همه خبرنگاران در نشريات استاني و سراسري قلم زني مي كنند ؟ پس كو آثار قلمي و تحليلي آنان؟ پس كو مسائل انتقادي و بيان مشكلات و ارائه راهكارها ؟ و كو شجاعت و شهامت آن خبرنگاراني كه بتوانند جز مجيزگويي و خوش رقصي و تملق و چاپلوسي ، از مسئولان انتقاد كنند و دزدي ها و اختلاس ها را بيان كنند ؟‌

آيا واقعا استان مازندران اين همه خبرنگار دارد؟آيا خبرنگارنماها هم كه فقط قصد و منظورشان گرفتن كادو و آگهي است و با هر مضراب مسئولان آن چنان به خوش رقصي مي افتند و او را باد مي زنند كه حتي سمت مشاور را هم به آنان داده اند حاضر مي شوند از مسئولان بالا دستي و مورد علاقه شان انتقاد كنند ؟

آقاي احمدي نژاد براي روز خبرنگار هدايايي در نظر گرفته اند كه آن را در روز خبرنگار اعلام كرده اند خبرنگاران متاهل 400 هزار تومان و مجرد ها 300 هزار تومان.

اين لطف رئيس جمهور محترم در دوره اول رياست جمهوري يعني در سال چهارم كه كه منجر به پايان دوره اول مي شد نيز شامل حال خبرنگار سراسر كشور شده بود. البته به ما مازندراني ها پس از ماه ها وقفه و انتظار 250 هزار تومان و بقيه صفر ريال ولي به نشريات سراسري همان 400 هزار تومان رسيد كه اين يعني مرگ عدالت و تبعيض بين خبرنگاران تهراني و غير تهراني و نيز ماليات هايي كه بر سر اين پاداشهاي كذايي رفت .

حال با توجه به وضعيت سابق و وضع نابسامان اكثر خبرنگاران واقعي و حرفه اي كه فقط به نوشتن واقعيت ها و انتقاد ها مشغولند و بيش از خبرنگارنما هاي چاپلوس و متملق و چرب زبان كه قلم شان با دل شان هماهنگي ندارد و از صفت دورويي در ذهن و نوشتار برخوردارند ، باز هم بايد چند ماه آينده را به انتظار بنشينند تا اين پاداش كذايي به دست اين زحمت كشان بي ادعا برسد .

 مگر وزارت ارشاد نمي گويد ، بيش از هشت هزار خبرنگار صاحب پرونده در كشور وجود دارد ؟ پس چرا اين پاداش را در روز 17 مرداد كه به اصطلاح عيد خبرنگاران است در اختيار آنان قرار نداده است ؟

در كجاي تاريخ سراغ داريد كه وقتي مهمان به ديدار صاحب خانه و بزرگ فاميل رفت صاحب خانه یا بزرگ فامیل به مهمان بگويد عيدي شما را در آينده نزديك پرداخت خواهم كرد ؟

آقاي رئيس جمهور ، وزير ارشاد ، و كساني كه شعار مي دهيد خبرنگاران از قشر محروم جامعه اند پس چرا در دادن همين مبلغ ناچيز به خبرنگار كه حدود يك ماه حقوق يك رفتگر يا كارمند ساده دولت است شعاري برخورد مي شود ؟

آيا پرداخت مبلغ 400 هزار تومان پاداش يا عيدي به خبرنگاراني كه به گفته شما و آمار وزارت ارشاد حدود هشت هزار نفر است براي دولت شاق و مشكل است؟ از كجا معلوم فردا خبرنگارنماها هم اعتراض نكنند ؟

در روز خبرنگار در همين استان خودمان شاهد بوديم كه برخي خبرنگاران و مديران مسئول و سردبيران به هنگام ناهار و شام هم خانوادگي وارد سالن هاي غذا خوري شده بودند .

آيا با تجربه قبلي بهتر نبود اين روش  غلط عوض مي شد و اين كمك كه حالت تبليغاتي دارد و مسكن است به صورت آبرومندانه تري در اختيار نشريات برتر و فعال استاني كه متاسفانه به خاطر صداقت گويي و درست نويسي مورد كينه و غصب مسئولان قرار دارند و از وضعيت مالي مناسبي برخوردار نيستند قرار مي گرفت . تا اين گونه نشريات مورد تشويق قرار گيرند و از تعطيلي ناخواسته آنان جلوگيري شود ؟

آيا پرداخت صدقه به خبرنگاراني كه بين آنها نماينده فروش و دكه دار و خبرنگارنماهايي وجود دارند كه در روز خبرنگار به سلك خبرنگار در مي آيند و اگر اين پاداش ها در اختيار آنان قرار نگيرد بد ترين و بالا ترين توهين هاي كوچه بازاري را نثار مسئولان خواهند كرد بهتر است ، يا مساعدت بيشتر به نشريات محروم شهرستاني كه از بي دردي و عدم مسئوليت پذيري برخي از مسئولان در رنج و عذابند و دغدغه اي جز اعتلاي فرهنگ مطالعه و نشريات و ارتقاي فرهنگ مردم ندارند ؟ كدام بهتر است ؟

آيا پرداخت مبالغ ناچيز براي رضايت خبرنگاراني كه حتي به اين ريال ها هم راضي نيستند بهتر است يا حمايت عملي از نشريات برتر استاني كه صداقت پيشه كرده اند و با بي پولي و با كمترين توان مالي مشغول فعاليت هستند ؟ يقينا" مورد اول مورد توجه مسئولان است چون پول ساندويچ و شكلات خبرنگاران را داده اند تا ساكت باشند . كه اين يك قرص مسكن است .

اما مورد دوم كه هيچگاه مورد توجه مسئولان نيست ، همان حمايت از نشريات محلي است كه دغدغه مردم و انقلاب و كشور را دارند . و اگر اين مورد در دستور كار دولت قرار مي گرفت خيلي بهتر بود و اصلح همين است كه بگويند فلان نشريات برتر محلي در استانهاي كشور در زمان فلان دولت به صورت واقعي مورد حمايت علني دولت خدمتگزار قرار گرفته اند .

البته بعيد است به خاطر تفكر موجود در سطح كشور كه مسئولان مي خواهند همه را به يك چشم بنگرند مورد امعان و توجه قرار گيرد چون حساسيت زا مي باشد، يعني چه اشكالي دارد به جاي پرداخت 400 هزار تومان به تمام خبرنگاران ساعي و پر تلاش و كم كار و خبرنگارنما و خبرنگاران كادويي كه در جلسات فقط تماشاگر فن بيان و مبالغه گويي هاي برخي از مسئولان هستند به افراد و نشرياتي پرداخت گردد كه داراي كارنامه كاري و ارزش كيفي هستند .

بارها اتفاق افتاده است كه در يك جلسه مطبوعاتي حدود 40 تا 50 خبرنگار حضور يافته اند ولي محصول آن چاپ يك خبر چند سطري از از يك خبرنگار از فلان سايت و خبرگزاري، كه كار نشريات را آسان كرده اند و اگر اين سايت ها نبود مشخص نبود تكليف نشريات چه مي شد؟

آقاي رئيس جمهور نشريات محلي را درياب . امسال كه گذشت . اگر مي خواهيد واقعا به فرهنگ و مطبوعات كشور خدمتي مانا و جاودان داشته باشيد همچون معلمي كه در پايان سال حق بهترين دانش آموز را در كارنامه تحصيلي اش مشخص مي كند، بياييد و از مسئولان وزارت ارشاد و مدير كل ارشاد اسلامي استانها بخواهيد تا در بين نشريات محلي ، مديران مسئول ، سر دبيران ، مديران اجرايي و خبرنگاران زحمتكش و واقعي ، چهره هاي پر تلاش و شايسته تقدير را شناسايي كنند و مورد حمايت عملي قرار دهند تا با مشخص شدن سره از نا سره تكليف كساني كه پيشرو شده اند از ديگران كه سايت نامه شده اند مشخص و مبرهن شود . آيا اين كار مشكل است ؟

در استان مازندران حدود 30 نشريه به صورت فعال در حال كارند . آيا تعيين يك هيئت كارشناسي براي شناسايي و معرفي شايسته ها كار مشكلي است ؟

اگر هم مشكل باشد به يكبار آزمايش آن مي ارزد . اين كار شما به مشابه حركت يك معلم واقعي است كه به شاگرد ساعي خودش نمره بالاتري مي دهد و موجب خشم شاگرد تنبلي قرار می گیرد كه نمره 5 يا صفر دريافت داشته است. يعني هر كدام ثمره و مزد تلاشهاي خودشان را برده اند و مسئولان نبايد از خشم و غرض و بد دلي و توهين هاي احتمالي نشريات ضعيف و پايين دستي كه صرفا" كپي بردار سايت ها هستند و حتي يك تحليل و سر مقاله و مطالب توليدي ندارند ، واهمه داشت .

 البته كمك به سايت ها نيز بايد همچون نشريات محلي مورد توجه قرار گيرد چون اكثر نشريات استاني به تلاش هاي مديران و عوامل اين سايت ها مديون هستند .

اگر وضعيت نشريات محلي براي مسئولان كشور مهم است بايد واقعيت ها و درد هاي موجود صاحبان انديشه و قلم و خرد را در استان ها بپذيرند و در صدد رفع آن باشند.

 اقبال مردم به يك نشريه و تماس هاي پي در پي با آن نشريه را مي توان در محتواي نشريه يافت چون مردم خواسته خود را در آن يافته اند كه حتي اسناد و مدارك و مطالبي كه بيانگر درد و مشكلات آنان است در اختيار فلان نشريه محلي قرار مي دهند تا از طريق آن و انعكاس در اينترنت و ساير سايت هاي خبري در اختيار مسئولان بالا دستي قرار گيرد .

آقاي رئيس جمهور تقويت نشريات محلي يك ضرورت است چون مردم هر منطقه دوست دارند مسايل و مطالب مورد نظر خودشان را در نشريات متعلق به شهر و استان خود رويت كنند .

 از طرفي نشريات سراسري به خاطر وجود شركت هاي بين المللي و وزارتخانه هاي دولتي و مراكز عمده پخش و توزيع كشوري در تهران با دريافت آگهي هاي ميليوني و ميلياردي و روشهاي مشاوره اي و ساير لطايف الحيل نياز آن چناني به حمايت هاي دولتي ندارند، پس نشريات محلي را دريابيد.