مشاهده رویدادهای مصر در صفحات تلویزیون و مطالعه اخباراین کشور قدرتمند عربی در رسانه ها،خصوصا در ماه بهمن اذهان را به یاد حوادثی می اندازد که در نیمه دوم سال 1357 درایران به وقوع پیوست.

تشابهات زیادی را می توان در دو انقلاب ملاحظه کرد،به طوری که دریک لحظه تصورمی شود که انقلاب مصر کپیه انقلاب ایران است. البته درعین تشابهات فراوان اختلافاتی هم وجود دارد.

عمده تشابهات عبارتند از:

1-هر روز مردم بیشتری خصوصا جوانان به صفوف مخالفان "حسنی مبارک"می پیوندند و این اعتراضات فراگیر شده و همه شهرهای مصر را دربرگرفته است. 

هر روز انقلاب مصر وسعت و عمق بیشتری را در برمی گیرد، بر تعدادکشته ها افزوده می شود، جنازه های بیشتری برسردست های مخالفان مبارک تشیع می شود و بر آمار مجروحان و زخمی ها افزوده مي شود.

2- ارتش هم وارد خیابان ها شده و مردم به جای جنگ با ارتش به نیروهای نظامی خوشامد می گویند و بر تانک ها سوار می شوند و روابطی احساسی و  عاطفی بین دوطرف به وجودآمده است.

3-مبارک پیام می دهد فریاد اعتراض شما مردم را شنیدم و نخست وزیر را تغيیرمی دهد و دولتی شبیه دولت ازهاری بر روی کارمی آورد.

 دولت جدید به مردم وعده می دهد اما مردم گوش شان به وعده ها بدهکار نیست واعتصابات، ادارات و موسسات آموزشی مصر را فلج کرده است.

4- مردم خسته از دیکتاتوري به جای سکوت به دفاتر حزب حاکم حمله می کنند و در صدند به مراکز حساس وحیاتی نظیر مرکز رادیو و تلویزیون دست پیداکنند تا فرصتی به دست آورند و پیام معترضان و سقوط مبارک را اعلام کنند .

5-حامیان خارجی مبارک که تاکنون دوپهلو سخن می گفتند آهنگ سخنان شان را به تدریج تغيیرمی دهند و آهنگ مخالفت با حکومت مبارک را زمزمه می کنند.

6- خارجی ها بارسفر را بستند و در حال خارج شدن از مصرهستند و فرودگاه ها مملو از جمعیت مصری ها وخارجی هايی است که فرار را بر قرار ترجیح می دهند .

7-کشورهای عربی را ترس فرا گرفته و از ترس تسری خیزش مردم مصر به کشورشان در نگرانی واضطراب به سر می برند.

باهمه تشابهاتی که در بالا به آن اشاره شد،اختلافاتی هم در دو انقلاب وجود داردکه حائز اهمیت است:

   1- وجه غالب در انقلاب ایران در سال 1357 جنبه مذهبی و اسلامگرائی توده های مردم بود که در شعارها منعکس بود.

مردم به دنبال حکومت اسلامی با شناخت تئوریک که از عدل "علی "(ع)داشتند بودند. البته انگیزه های ضد دیکتاتوری واقتصادی و ضدبیگانه  هم وجودداشت؛درحالی که تقید و تعبد مردم مصر به اسلام بیشتر از مردم ایران قبل انقلاب است و در بعضی حرکت ها در این روزها نظیر اقامه نمازجماعت درمیادین و مقابل نظامیان ظهورمی کند.

 مع الوصف وجه غالب در حرکت اعتراضی مردم مصر ضد استبداد ی و رهائی ازمشکلات اقتصادی است که در قالب گرانی،بیکاری و....بر زندگی مردم مصرسایه افکنده وآن ها را به تنگ آورده است.

   2- درحرکت اعتراضی مردم مصر جای رهبری با نفوذ خالی است که بتواند تحرکات را به طور صحیح جهت بدهد و تا سرمنزل پیروزی با قاطعیت هدایت کند.این مسئله یکی از ضعف های بزرگ خیزش مردم مصراست وهمین مسئله خطر بزرگی است که این خیزش را تهدید می کند وبه خاطر نبودن رهبر با صلاحیت امکان دارد رهبران ساختگی و بدلی جا خوش کنند و با سازش با مبارک یا با نظامیان،قدرت را دراختیار بگیرند و مانع از تحقق اهداف اصیل مردمی شوند.