معرفی و رونمایی کتاب در مازندران رونق ندارد و در رسانه های استانی نیز مظلومیت پرداختن به تالیفات و تازه های نشر کاملاً مشهود است؛از این رو برخی آثار حوزه نشر به رقم پربار بودن در محاق فراموشی باقی می مانند،در حالی که یک اتفاق و رویداد ارزنده و مهم فرهنگی محسوب می شوند که ماحصل تلاش، ذوق و خلاقیت پدید آورندگان آن است.

اخیراً کتاب داود لطیفی، دوست و همکار روزنامه نگارم که پیشکسوت این عرصه محسوب می شود و از سال ها سابقه معلمی و فیلم سازی برخوردار است، به دستم رسید؛ کتابی که در نوع خود یک سند مکتوب برای بررسی و تحلیل تاریخ هنر هفتم و سینما در مازندران محسوب می شود.

«سینما در مازندران» عنوان کتاب لطیفی است که در سال 89 توسط نشر مهرنوش و با همکاری نشر رسانش منتشر شده است.

لطیفی در این اثر، به تاریخ نگاری و معرفی سینماهای نخستین استان پرداخته و در سه فصل، گذشته سینما در استان را روایت کرده است. این هنرمند و روزنامه نگار مازندرانی به دلیل فعالیت های متعدد و توأم با شناخت خود از سینما و به مدد تجربه در عرصه مدیریت فرهنگی، توانسته ،اثری مستند، قابل قبول و نوستالژیک را برای علاقمندان به سینما در مازندران به رشته تحریر درآورد.

لطیفی در مقدمه «سینما در ایران» آورده است «... سینما عملاً در اواخر قرن 19 میلادی وارد مازندران شد و نیروهای نظامی آلمان و روس برای تبلیغ اهداف خود و مدیران شیلات بابلسر برای سرگرمی و رفاه کارکنان خویش نمایش فیلم را آغاز کردند. همراه با گسترش تکنولوژی تولید و نمایش فیلم، ساخت سینما در شهرهای مختلف کشور ازجمله شهرهای مازندران آغاز شد. کم کم سینما به عنوان یک صنعت شناخته شد و سالن های سینما به عنوان مکان عرضه فیلم به مخاطبان، از جایگاهی ارزنده در این صنعت برخوردار شدند. فعالیت بیش از 40 سالن سینما در شهرهای مازندران در دهه 1350 ، گواه بر این سخن است ...»

در فصل اول این کتاب تاریخ تاسیس و فعالیت سینما، از آغاز تا کنون، در شهرای مختلف استان مورد تحقیق قرار گرفته است. از نکات جالب توجه این فصل فعالیت سینماهای متعدد در برخی شهرهای استان است که امروز خبر و اثری از این سینماها نسیت. حتی شهرهایی نظیر گلوگاه، چمستان و فریدونکنار نیز که پر جمعیت و گسترده نبودند، در سال های گذشته سینما داشتند.

لطیفی در فصل دوم این کتاب در رویکردی خلاقانه به سراغ کارکنان و مدیران پیشکسوت سینما در مازندران رفته و با آنان گفتگو کرده است. این گفتگوها  در سال های گذشته انجام گرفته است و حتی برخی مصاحبه شوندگان به دیار باقی شتافتند.

یکی از گفتگوهای جالب و خاطره انگیز اختصاص به مرحوم دکتر سید علی طبری پور دارد که سال 1306 در بابل به دنیا آمد.

در 14 سالگی به دلیل یادگیری زبان روسی، در سینما اوسیک یا زیبا، ناطق فیلم های صامت روسی بود و فیلم ها را با صدای بلند برای تماشاگران ترجمه می کرد. او بابت این کار حقوق نمی گرفت و فقط پول بلیط نمی داد...

فصل سوم این کتاب نیز به برخی عکس ها و اسناد قدیمی سینماها در مازندران اختصاص دارد که در نوع خود سند تاریخی بشمار می روند.

در مجموع «سینما در مازندران» یک کتاب قابل استناد برای تاریخ فعالیت سینماها در مازندران است و تلاش های فردی لطیفی برای ثبت این گذشته ستودنی است.

خرید این کتاب توسط اداره کل کتابخانه های عمومی و جای گرفتن آن در کتابخانه های عمومی می تواند علاقه مندان را با روند فعالیت سینما در مازندران آشنا کند.