مازندنومه؛یادداشت مهمان،مهـدي زماني،روزنامه نگار و پ‍ژوهشگر: در مورد معلمان(به معناي حرفه اي كلمه) و حقوق و مسؤوليت اجتماعي و آموزشي و تربيتي اين تلاشگران عرصه فرهنگ و دانايي ، سخن و نوشته بسياري ارائه شده است ، اما واقعيت بزرگي هنوز پنهان و ناشناخته مانده است و آن يادي از « ابوالحسن خانعلي» معلم شهيدي است كه در روز 12 ارديبهشت سال 1340 خورشيدي در پي اجتماع سراسري و تظاهرات گسترده معلمان به جوار رحمت ايزدي پر كشيد.

 پس از اين رويداد در ميدان بهارستان تهران،از سوي جامعه معلمان تهران اين روز به عنوان « روز معلم » اعلام و در روزنامه هاي وقت منعكس شد.

هدف اين نوشته داوري و ارزيابي حوادث آن دوران نيست . يادآوري اين نكته سودمند است كه تا پيش از پيروزي انقلاب اسلامي به دلايل روشن ، اين مهم اجباراً از طرف جامعه فرهنگي مغفول و نيمه پنهان ماند ، ولي واقعيات تاريخي هيچ گاه خدشه پذير نيست.

 از حُسن تصادف، اين روز با شهادت استاد مطهري در سال 1358 همراه و برابر و به گونه اي شايسته به عنوان روز معلم تثبيت شد.

 با توجه و دقت نظر در مورد اين واقعيت تاريخي ، اميد است در مراسم و يادمان ها و پيام ها و بزرگداشت ها و نيز پ‍‍ژوهش ها درباره ي پيدايش اين روز صورت مي گيرد ، به سابقه و ريشه آن در تاريخ معاصركه علت نامگذاري روز معلم شد ، به عنوان حقوق معنوي فرهنگيان توجه شود و مورد امعان نظر و حق شناسي مديران اين نهاد و نيز فرهيختگان قرار گيرد.

-براي آگاهي بيشتر از اين رويداد رك : مهدي زماني ، « روز معلم در تاريخ معاصر ايران» روزنامه همشهري ( علمي فرهنگي ) 12 ارديبهشت 1377. 

ایمیل نویسنده: (babolzaman@yahoo.com)