مازندنومه،سید روح الله شجاعی:چهارشنبه شب سیمای تبرستان برنامه ای ورزشی در قالب میزگرد ترتیب داد . در این برنامه نصرا.. پریچهره -مدیرکل ورزش وجوانان مازندران- و فرامرز نقیبی -رییس شورای اسلامی شهر ساری- به عنوان میهمان پاسخگوی سئوالات مهدی اسماعیل تبار، کارشناس ورزشی (سردبیر مجله خانواده سبز) وداود فلاح مجری برنامه بودند.

 لابه لای برنامه سید یونس حسینی -مدیر عامل سابق باشگاه شموشک-هم وارد بحث شد. در انتهای این میزگرد تلویزیونی نیز سید هادی حسینی -مدیر کل سابق تربیت بدنی مازندران و نماینده حال حاضر قائم شهر در مجلس- در سخنانی کوتاه به بیان دیدگاه های خود در خصوص ورزش استان پرداخت .

میهمانان در این نشست پیرامون وضعیت فوتبال در استان  به بحث وگفتگو پرداختند، اما چیزی که دراین برنامه عاید بیننده نشد،نتیجه گیری بود!

 با توجه به گستردگی مشکلات سر راه فوتبال استان هر کدام از حاضران تنها به بیان مشکلات پرداختند،مسئله ای که مورد اعتراض کارشناس برنامه واقع شد: اسماعیل تبار رو به پریچهره گفت: اینهایی را  که گفتید مشکلات بود،راهکار چیست؟

در ابتدای این نشست نصرالله پریچهره در پاسخ به سئوال مجری  در خصوص وضعیت ورزش استان به موفقیت استان در کسب سهمیه المپیک اشاره کرد و این موفقیت را حاصل برنامه ریزی مدون دستگاه ورزش استان دانست .

 نقیبی اما در ادامه در نقد سخنان پریچهره موفقیت ورزشکاران المپیکی را حاصل تلاش خود ورزشکاران دانسته و افت ورزش های گروهی را موید عدم توفیق ورزش استان برشمرد. نقطه نظری که بسیاری از کارشناسان عرصه ورزش نیز آن را تایید می کنند.

مقصر ناکامی فوتبال مصوبه مجلس بود

بحث در مورد فوتبال استان ادامه پیدا کرد و پریچهره در مقام پاسخگویی برآمد و تقصیر را به گردن اقتصاد ضعیف استان انداخت و بحثی را پیش کشید که بارها و بارها هر مسئولی درمازندران از استاندار گرفته تا نماینده مجلس، هر وقت در استان مسئله ای را به بحث می گذارند، گریزی به آن می زند.

 اینکه مصوبه سال 64 مجلس مبنی بر نبوداستقرار صنایع در استان های شمالی  نگذاشته اقتصاد استان رشد کند، این را نمایندگان دور دوم مجلس به مردم این خطه  هدیه کردند(!) و به قول معروف فقر مازندران را زیر سایه برگ هایش پنهان کردند.

حالا از آن مصوبه کذایی قریب به بیست و اندی سال می گذرد، ظاهرا چیزی عاید استان نشد! لابد نمایندگان وقت، ظرفیت مازندران یا به طور کل شمال کشور را در چیز دیگری دیدند!

 این سوال برای همیشه در ذهن مان شکل گرفته و هیچ گاه ندیدیم نماینده ای از مجلس،استانداری از  خطه شمال کشور یا مدیر کل دستگاهی جواب ما را شفاف بدهد . از صنعت که محروم شدیم از کشاورزی و گردشگری آیا چیز عاید ما شده؟ مگر این وضعیت کشاورزی ما با استان های صنعتی تفاوتی کرده که حالا آقای پریچهره از لغو این مصوبه اظهار شادمانی می کند؟!

بهانه نگیرید، با مردم صادقانه سخن بگویید

بحث فوتبال مازندران امروز بهانه شد تا با خودمان کمی فکر کنیم! مشکل کجاست؟ چرا اقتصاد مازندران راه خودش را نیافته؟ آیا ناکارآمدی مدیران باعث شده این بلا سرما بیاید؟! آمایش سرزمینی صورت نگرفته؟ و اینکه فکر می کنید فردا که از خزر، این فرصت خدادادی نفت و گاز استخراج کنیم در وضعیت مان بهبود حاصل می شود؟ در پاسخ به این پرسش ها اولین مسئله ای که به ذهن متبادر می شود، مدیریت ناصحیح بر منابع و فقدان خلاقیت است.

اینکه بارها آقایان  این مصوبه را مستمسک قرار داده از پاسخگویی فرار می کند دیگر برای ما که عادی شده ، مردم مازندران هم خوب مسئولین شان را شناختند!

کاش در همین برنامه سیمای ورزش نظرسنجی می گذاشتند تا ببینند چند درصد مردم به ناکارآمدی مدیران رای می دهند.

 البته روی سخن مان به روح حاکم بر مدیریت کلان  استان برمی گردد. والا امثال پریچهره روزی با سلام و صلوات می آیند و دگر روز با  تهمت و افترا می روند!

 آنچه که مرا برآن داشت تا به آن اشاره کنم ، همین وضعیت بیمار مدیریت در استان است! اینکه آدم های خوش فکر اینجا غریبه اند و کسی با آنها کار ندارد. شاهد مثالی بیاور، قریب به یک ماه گذشته بود شبکه یک تلویزیون در برنامه ای تحت عنوان پایش میزبان دکتر علی اصغر جهانگیری کارآفرین برجسته مازندرانی بود. وی متولد اسفندماه سال 1325 در روستاي كندلوس از توابع كجور است. این مرد آنقدر خوب و پر انرژی حرف می زد که هر بیننده ای را مجذوب سخنانش می کرد.

تحصیل کرده آمریکا، به عشق وطنش آمده و در همین کجور خودمان مشغول فعالیت است. این دکتر خلاق توانسته به ظرفیت های خالی اشتغال در ایران پی برده و صدها شغل ایجاد کند. شغل واقعی نه روی کاغذ!

اینکه از آزولا، گیاهی که حیات  تالاب انزلی را تهدید می کرده  توانسته خوراک ماهی قزل آلا به عمل بیاورد و یا در پشت بام آپارتمان یکی از دانشجوهایش ظرف مدت دو ماه 200میلیون تومان گل پرورش دهد،شوخی نیست ، بلکه  واقعیتی است که از خلاقیت این کارآفرین مازندرانی حکایت دارد.

حال با ذکر این مثال از مدیریت ارشد استان می پرسم تاکنون با این فرد ملاقاتی داشته؟ اگر داشته چقدر از ایده های این کارآفرین برتر کشور بهره گرفته؟ آیا همین یک نفر در استان فکرش خوب کار می کند؟ لطفا آقای استاندار به این پرسش هم پاسخ دهد در 20 سال گذشته چند نفر از مازندران در کنکور سراسری رتبه های تک رقمی آوردند؟ کدام یک از آنها بعد از فارغ التحصیلی در مدیریت استان  به کار گرفته شدند؟در این زمینه آیا آماری داریم؟ به نظر می رسد پاسخ به این سوالات تا حدود زیادی راه گشا باشد.

همه چیز به پول ختم نمی شود/مدیران خلاقی نداریم

به بحث شیرین فوتبال برگردیم. در برنامه چهارشنبه شب گذشته همه چیز به پول ختم شد اما به نظر پول راه چاره نیست! شاید خلاقیت و مدیریت در هزینه حلقه مفقوده بحث دیشب بود!

چه بسیا مدیرانی آمدند و بودجه عمومی را خرج امور جاری دستگاه های شان کردند، عملکردشان به واقع ارزیابی نشد و تنها روی کاغذ به تعهدات شان عمل کردند!

در استان روزی نمایندگانی به دنبال تیم لیگ برتری رفتند، زورشان نرسید، یک تیم دسته یکی آوردند. یکی شان شد منتقد انتقال تیم به شهرستان ها و دیگری با تیم عکس یادگاری گرفت!

یکی نبود به آقای نماینده  منتقد بگوید چطور تا دیروز دنبال انتقال تیم به حوزه انتخابیه ات بودی اما امروز که زورت نرسید  می روی در  استودیوی  برنامه پرطرفدار نود بحث انتقال تیم  به شهرستان ها را به چالش می کشی؟

نماینده ای که پشت سر هم مصاحبه می کرد که « یکی از آرزوهای جوانان ساروی برآورده شده» ، کجاست که ببیند همان جوان امروز سرافکنده از سقوط تیمش زانوی غم در بغل گرفته؟! حالا انتقاد از دستگاه ورزش برای این جوان تیم می شود؟!

در برنامه سیمای ورزش کارشناس برنامه به حجب و حیای مازندرانی ها اشاره ی  خوبی داشت. این که رو راست حرف های مان را نمی زنیم! ببینیم مشکل از خودمان است؟ یا به قول فوتبالی ها دست های پشت پرده در کار است؟

سیاسی کاری افت مدیریت استان

هر وقت افراد را بر اساس شایستگی شان منصوب  کردیم می توانیم از آنها خروجی کارشان را طلب کنیم، والا مدیری که با سیاسی کاری سر کار آید در عمل به وظایفش هم سیاسی عمل می کند!

 اگر نصرالله پریچهره -که همه ما اذعان داریم سال ها در ورزش کار کرده- توانش اداره دستگاه ورزش استان نیست مسوولیت ورزش شهرستان را به او بدهیم و اگر این قدر توانا شده که می تواند ورزش کلان استان را مدیریت کند، به جد از او حمایت کنیم!

مازندران به نظر می رسد از سیاسی کاری مدیرانش رنج می برد نه از ظرفیت های خدادادیش! جنگل و دریا فرصت برای مازندران است. پس نگویید مصوبه سال 64 کار مارا خراب کرد؟! مگر سخنان  مقام معظم رهبری در دیدار تاریخی اش با مردم چالوس را به یاد ندارید که معظم له از بیکاری در مازندران انتقاد کرد و در ادامه ظرفیت خدادادی مازندران را فرصتی برای استان برشمرد. اگر سخنان رهبری را فراموش کردید، رحمت الهی که آن روز بر سر مردم چالوس بارید را حتما در حافظه تان دارید! 

آری مشکل فوتبال مازندران مدیران کاغذی آنند که فقط روی کاغذ آمار می دهند و در عمل فاقد خلاقیت اند!

اینجا مدیران پای همدیگر را می گیرند

آقای پریچهره بارها از عنایت استاندار محترم  به ورزش سخن گفت، اما نگفت این عنایت چطور شامل حال ورزش بالاخص فوتبال شد!

 آقای پریچهره! خدمت را مدیران اصفهان به ورزش شان کردند که زیر ساخت توسعه را در دل کویر فراهم کردند نه اینکه به قول مهندس نقیبی مثل کشتی گیران پای همدیگر را بگیرند و همدیگر را زمین بزنند!

آنها نه دریا داشتند نه جنگل! آنها به آثار تاریخ شان می بالند. ما حداقل نصف این آثار تاریخی را در استان  خودمان داریم (نظیر مسجد فرح آباد که همزمان با سی و سه پل ساخته شد) به راستی چقدر قدر آثارمان را می دانیم! و در حفظ آن کوشش می کنیم؟

به قول همین آقای اسماعیل تبار -کارشناس برنامه ورزشی- وقتی خودمان دستمال کاغذی را از شیشه ماشین مان به بیرون پرت می کنیم چه انتظاری از دیگر مسافران و گردشگران استان داریم.

مشکل مازندران یکی دوتا نیست!  روح حاکم بر مدیریت استان بیمار است  به قول آقای فتحیان-مدیر کل بازرسی مازندران-« بیشترمدیران استان به جای مدیریت استراتژیک درحال حفظ میزهای خود هستند »

  خلاصه اینکه ما اینجا شدیم تماشاگر! نه از دریا سود بردیم نه از جنگل، نه از گاز و نفت و صنعت! اینجا مازندران است حیاط خلوت پایتخت نشین ها!