*خبرنگار و مقدمه:

سرتان را چرا من به درد آورم

که درد خودمان برای خودمان کافیست

 چرا خبر بدهم

 یاد چیزهایی بدی افتاده باشی؟

مگر درد خودتان کمتر است؟

*خبرنگار در خواستگاری:

 خبرنگاری مگر شغل است؟

چند ساعت کار روزانه؟

چقدر درآمد دارید؟

چه باید بگویی در این خواستگاری، " کار ما عشق است حاج آقا!

 پسرجان! برو دنبال عشقت چرا دنبال دخترم آمدی؟

 *خبرنگار و شکایت ها :

 مرا می رساند به یک پاسگاه کسی که در سرِ دکه روزنامه را دیده است!

 24 ساعت در بازداشتگاه

چاق می شوم نه در خانه

این فرصت خواب و این پروتئین ها ست

نه شاکی نه این اولیای دم ،که جرمم نوشتن کلمات متقاطع بود!

 *خبرنگار در جلسه تقدیر:

 اینجا هم بزرگ تراز دهان من است

 اینجا هم آقای معاون باید سخن ها بگوید

به احترام او اذان هم عقب افتاده

 تا افطارما هم به نسبت ...

و کلا می نویسیم هرآنچه که ایشان بگویند

و کلا نگوییم جز سخن از زبان وی ، این مدیر - این معاون ، این مسئول

*خبرنگار و بالاخره مدیر مسئول :

 به جای خبر هم برو آگهی را بگیر

- که 40 تا به 60 از شما می خرم

 خبر را از این سایت همسایه بردار

 - که درآن منم ساعتی دست می برم

*خبرنگار در همایش:

در این چندمین ماه مردادی ام

 دوباره نشست هم اندیشی ام

 دوباره سخنها بگویند ایشان

 و وی ز تهران و شمران و هم شهر رِی

ولیکن کسی آن وسط بنده نیست

 به لبهای من هم به جز خنده نیست!

 *خبرنگار دست آخر:

 در خانه اما خدایا به دادم برس

 چقدر باید از شب بگذرد

تا صاحب خانه ام را خواب کند؟

و صبح زود باید از در به بیرون روم؟

ومادرم را خدایا نگهدار،

به جوب باریکی از شوهرش مانده را

 ايميل شاعر: (mahdian1390@gmail.com)