مازندنومه؛ سرویس سیاسی: محمد دامادی -نماینده ساری و میاندورود در مجلس شورای اسلامی- امروز یکی از ناطقان پیش از دستور بود. او در این نطق ضمن انتقاد از استیضاح وزیر علوم، به برخی مشکلات اجتماعی و اقتصادی کشور اشاره کرد و آن ها را مایه دلواپسی دانست.متن کامل نطق دامادی در پی می آید.

ما شب شکنان بی قراریم       رویین تنان کارزاریم
از داغ خزان غنچه و گل         با آن همه غم امیدواریم
تا آنکه به دشت تشنه عشق     باران شده  و بر آن بباریم
تاصبح دگر که آید از ره           سرسبز نهال و گل بکاریم
با جان پی صبح عدل و دادیم      ما زاده دولت نگاریم

با سلام به پیشگاه ملت شریف ایران

اجازه بدهید در همین  ابتدا به بازماندگان سانحه هواپیمایی اخیر تسلیت و از سویی دیگر به مردم غزه و همه حامیان آنها در هر کجای این کره خاکی  به سبب تحقیر جهانی  رژیمی غاصب  تبریک بگویم  چرا که همه ما باور داریم که سر انجام روزی آفتاب آزادی بر قدس خواهد تابید.

و اما روی صحبتم با همکاران عزیز

مردمی که به ما اعتماد کرده اند اینجا را خانه ملت می خوانند و به قول پیرجماران «مجلس عصاره فضائل ملت است»  نه خانه احزاب سیاسی که صرفا کشمکش های جناحی را در آن دنبال کنیم. آنها به ما امید بستند که گوشه ای از مشکلات عدیده شان را حل کنیم و یاورشان باشیم.

در این شرایط آیا ملت به تنگ آمده از بحران های اقتصادی و فشار کمر شکن قیمت ها و بیکاری فزاینده جوانان تحصیل کرده اولویت انتظارش از مجلس در این شرایط استیضاح وزیر علوم بر فرض بروز خطایی در آن وزارتخانه است؟

حمایت مقام معظم رهبری از دولت و تاکید ایشان  بر همکاری مجلس و دولت برای همه ما می باید به معنای تلاش برای بازگرداندن آرامش روانی و اقتصادی به جامعه و خانواده های ایرانی باشد.

همه ما دلواپس دستاوردهای انقلابیم، اما مردم می خواهند دلواپس دغدغه های آنها که یکی از مهمترین آنها بیکاری جوانان شان و جبران خسران سالهای گذشته است نیز باشیم.آنچه باید در شرایط فعلی برای ما دلواپسی و لزرش ایجاد کند نه متلک های سیاسی بلکه سفرهای کوچک شده مردم است.

باید سمت و سوی نگاه نگران ما به جوانان دکترا گرفته بیکار باشد.باید نگران بحران آب باشیم که عن قریب است به فاجعه ای بزرگ تبدیل شود. باید نگران بود که اعتماد مردم در پس جدل های بی حاصلی که آنها به آن نه گفته اند سلب شود و رنگ ببازد.اینکه مین بیکاری زیر پای جوانان ما در حال ترکیدن است جای نگرانی دارد.

بیکاری واژه ای رنگ و رو رفته است اما هر بار که به آن اشاره می شود تازگی اش را باز می یابد. رنگ و رو رفته است چون به شعار های تبلیغاتی آلوده شده است و تازه است چرا که همچنان رشدش سیر نزولی نمی یابد.این همه سخن از بیکاری به نتیجه نرسیده است.

دلیل آن چیست؟ ما برای اشتغال چه کرده‌ایم؟ نظام بانکی ما برای متقاضیان کار، وام تعریف کرده است. چه وامی؟ برای چه کاری؟ وام خوداشتغالی برای طرح‌های زودبازده. مثلاً پرورش قارچ. کشت توت فرنگی. استخراج فلزات و احداث معادن. نتیجه چه بوده است؟واقعیت آن است که در همه این اقدام‌ها آنچه در نظر گرفته نشده اصل مزیت نسبی است.
ما برای صنایعی که مزیت نسبی دارند چه کرده‌ایم؟

خرمای ایرانی همیشه یکی از کالاهای دارای مزیت نسبی بوده است. الان حال نخلستان‌های اروندکنار چطور است؟ وضعیت اشتغال در تولید خرما از چه قرار است؟ حال فرش و زعفران ایرانی چگونه است؟حال خاویار ایرانی که ملت تنها اسم آن را شنیده چگونه است؟حال برنج مازندرانی،چای گیلانی  و سیر همدانی چگونه است؟ یا مثلاً آنچه مزیت نسبیش برای کشور ما مثل روز روشن است، صنعت گردشگری، با افزایش شرکت‌ها و کسب و کارهای محلی حجم عظیمی از اشتغال را به دنبال خواهد داشت،  مالیات خوبی را روانه خزانه دولت خواهد کرد، استانداردهای زندگی مردم را افزایش خواهد داد، ارزآوری خواهد کرد، آگاهی مردم از توانایی‌های طبیعی و فرهنگی را بالا خواهد برد، در بخش بزرگی از نیروی کارش نیاز به سطح آموزشی خیلی بالایی نخواهد داشت، بیشتر از سرمایه محور بودن کار محور است، و در همه نقاط کشور پتانسیل دارد. ما برای این صنعتی که بی‌شک مزیت نسبی ما در آن از هر صنعت دیگری بیشتر است چه کرده‌ایم؟

متاسفانه در کشور ما  بازسازی اقتصادی نه تنها منجر به نوسازی و رقابتی شدن بیشتر اقتصاد نشد بلکه پس از گذشت ربع قرن از اجرای برنامه های تعدیل ساختاری، ائتلافی از انحصارهای قدرت و ثروت به تغییر پارادایم فعالیت اقتصادی از تولید در بخش واقعی به اقتصاد مالی انجامید و این به نوبه خود موجب افزایش هزینه سرمایه تولید واقعی و کاهش رشد اقتصادی شد.

همین امر، به ویژه در سال های پس از 1384 موجب تمرکز در توزیع  نا عادلانه ثروت شد که در نتیجه ظرفیت مصرف بخش های رو به گسترشی از جمعیت وخیم تر شد.

با شکل گیری این عدم توازن ها در درون اقتصاد واقعی، بخش مالی پیشی گرفت. با این همه بخش بانکی و مالی کشور با مشکلات اساسی مواجه شدند که حاصل فساد ناشی از مداخلاتی ست در توزیع منابع و اعتبارات بانکی و شکل گیری دهها بانک و موسسات مالی اعتباری است که بهترین شاخص این فساد و ناکارآمدی 100 هزار میلیارد تومان دیون معوق بانکی است که عمده آن در اختیار افراد سفارش شده قرارگرفته است که البته باز پس داده نشده اند.

نکته اساسی در طرح خروج غیرتورمی از رکود توجه اندک به ملاحظات ساختار اداری، منافع طبقات صاحب نفوذ، و فساد اداری- مالی موجود در کشور است. انتظار می رفت دولت در یکسال گذشته حداقل فهرستی از بنگاه هایی که طی سال های 1385 تا 1392 ورشکست شدند همراه با تعداد کارکنان آنها تهیه می کرد و راه های احیا این بنگاه هایی که زیر ساخت های فیزیکی آنها موجود است را بررسی می کرد و برای فعال سازی مجدد آنها تلاش می کرد.

باور کنیم آنها که در 12 اسفند و 24 خرداد آن حماسه بزرگ را رقم زده اند معلمان حقیقی و دلسوز ترین کسان نسبت به انقلاب بوده اند نه آنهایی که صرفا ادعای  دلواپسی دارند. جوانان لیسانس و فوق لیسانس این مملکت ناتوان نیستند که اگر چنین بود حماسه ها نمی آفریدند.قراربود آنها حماسه بیافرینند و ما فرصت..

 کلاه مان را قاضی کنیم، کدامیک از ما کم فروشی کرده است؟

و اما مازندران
منطق می گوید استانی با چنین پتانسیلی از گردشگری،کشاورزی، شیلات و استعداد انسانی نباید این چنین از زخم بیکاری رنج ببرد اما در عمل آنچه می بینیم از آماربیکاری حیرت آور است.چرا هنوز شهرک های صنعتی استان از ابتدایی ترین زیرساخت های لازم نظیر جاده مناسب ،برق و گاز محروم است؟

بحث بیمه صیادان مازندران به کجا رسید؟کشاورزی که در این گرمای طاقت فرسا برنج می کارد نگران واردات بی رویه برنج است.در مرکز استان اهالی بخش فرح آباد و جاده منتهی به دریا در کمال تعجب از دو معضل نارسایی آب و جاده نامناسب در عذاب هستند.

به وزرای محترم نفت ،نیرو و راه و شهرسازی اخطار می کنم که کاسه صبر مردم اندازه ای دارد که اگر سر آید مانع از تردد کانتینر های شما از جاده کم عرض مرگ خواهند شد.از نظر ما جاده ای که خدمات ملی ارائه می دهد باید از سبد ملی برای تعریض آن هزینه شود. آقایان به هوش باشید که جاده گهرباران قتلگاه کشاورزان میاندرود شده است.

جاده ساری – تاکام به رغم تذکر و پیگیری های صورت گرفته در کمیسون عمران هنوز بجایی نرسیده است؟چند وزیر باید بیایند و بروند تا یک جاده امن ساخته شود؟