salam mammnoon

ye kam darbareye park jangaliye golestan mikham

هوالعزيز
اَلَّذِينَ اتَينَاهُمُ الكِتابَ يَعرِفُونَهُ كَما يَعرِفُونَ اَبناءَهُم وَ اِنَّ فَرِيقاً مِنهُم لِيَكتُمُونَ الحَقَّ وَ هُم يَعلَمُونَ.(البقره ـ آيه 146 )
«گروهي كه بر آنها كتاب فرستاديم، محمـّد و حقانيت او را مي‌شناسند، همچنانكه فرزندان خود را مي‌شناسند، و البته گروهي از آنها از راه عناد، حق را كتمان مي‌كنند، در صورتي كه علم به آن دارند.»
چهارشنبه بيست و دوّم ماه مارس سال 2006 ميلادي، مصادف با 02/01/85 ، « روز جهاني آب»، بر همه‌ي موّكّلان فرات تاپورستان مباركباد!
البته جناب «عقيل امامي»، نمايندگي محترم روزنامه كيهان در استان باصطلاح مازندران، بايد عرض كنم كه اين مازندران شما زماني زيباتر شده و شما خبر نداريد كه روز بيستم ماه مبارك رمضان، يك بانوي ورزشكار و دبير ورزش يك باب دبيرستان دخترانه شهر بابلسر، در ظِلِّ مديريّت آلاشتي و حامي صنف دلّالگري و دلّالان امور معاملات ملكي و توسعه دهنده‌ي اين صنعت پُر طرفدار در عرصات مدارس و دواير مختلف اداره‌ي آموزش و پرورش شهرستان بابلسر، در مقابل ديدگان بهت زده و حيران دختران دَمِ بخت و حسّاس دبيرستاني و به دور از ديد كم سو شده‌ي عناصر پرورشي و مذهبي دچار تغيير كاربري شده‌ي فرهنگيان شاغل در همان دبيرستان، با يك دبير مرد نامحرم، آنچنان بساط بازي پُر هيجان پينگ پونگ را به وقت زنگ تفريح دانش‌آموزان مي‌گسترانند كه بيا و ببين!! ياد شبهاي قدر و حضور بي نور جناب مدير آموزش و پرورش شهرستان بابلسر كه بر حسب تصادف!!، برادر شهيد نيز محسوب شده و از همه‌ي امكانات چنين جايگاه ارزشمند در بين جامعه‌ي مذهبي و خانواده‌ي معظّم و محترم شهدا، بطور موروثي بهره‌مند شده، بسيار خالي بود! ـ البته، بعد از اين بازي گرم و جانانه، جناب مدير اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر، با اعطاي مديريّت واحد تربيت بدني خواهران اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر به اين بانوي با دل و جُرعت كه توانسته بود در اوج ولايتمداري و دينمداري مردم شهرستان بابلسر، دست به اين اقدام ورزشي ناب بزند، جاي خالي خود را به عنوان يك مدير جمهوري اسلامي، تأمين نمود!
خانم معصومه صفايي، مقاله‌ي شما در اين ديار، حكم تقديم تيغ تيز به دستان زنگي مست را پيدا خواهد نمود و تبديل به اَحسنش نيز مي‌شود، « اشگ تمساح» و سرازير مي‌شود از لب و دندان و چنگال مديران حامي صنعت غني‌سازي شده‌ي دلّالگري معاملات ملكي خزيده در زير پوست ناپيداي مدارس و دواير ستادي آموزش و پرورش شهرستان بابلسر!! ـ چون در اين وادي كه معروف بوده به تاپورستان، اقوام تاپوران، به نحوي ساختار زيستي خويش را تنظيم و مستقر نموده‌اند كه؛ «سرها بريده بيني، بي جُرم و بي جنايت!!!»
آيت‌الله « عبدالله جوادي‌واعظي‌آملي» : «يهوديّت و مسيحيّت را نيز زنده كرده‌ايم»
با عنايت به فرمايشات از اين قبيل، كه هر از چند گاهي بزرگواري از خيل فضلاء نظام مقدّس جمهوري اسلامي ايران، ابراز مي‌فرمايند ـ چه زيبا، دايه‌ي ديگران هستيم و نامادري خودي‌ها ـ چه حالي و هوايي دارد؟!!
«موش موشكي» توي سوراخ نمي‌رفت، «شهاب سه» كُره‌اي به دُمبش مي‌بست!! تازه، «دُهُل»ي هم مي‌زد كه صدايش فقط از دور خوش باشد!! ـ چه شود؟!! ـ « اتاق فكر»!، آنهم در ولايت تپورستان! ـ هنوز بر سنگ بناي سست بنياد همين بساط دكّان شده و «سه نبش» و «دوكلّه»ي موسوم به «معبد ضرار» به مصداق «مَسْجِداً ضِرَاراً»(التوبه ـ 107 ) از نوع مفهومي «خونه‌ي خرس و باديه‌ي مِس» با جواز صادره از «WTO» وطني، مكاسب يكبار مصرف و جديده با عنوان « اتاق فكر»، كفن‌هاي غوّاصي دانش‌آموزان شناور در عمليّات «تفريحي ـ نفوذي» و برپا شده در حوضه‌ي «آبي خاكي» منطقه‌ي عمليّاتي و عمومي «پارك سنگلج تهران» و ـ جونم برايتان بگويد كه، «هولوكاست دبستان سفيلان»، همچين خشكِ خشك هم نشده كه صد البت(البته)، حضرت اَجل «مرتضي حاجي»، همان عنصر ناياب و گريخته از «تَرْجُمُونِ»(الدخان ـ 20 ) جماعت اهل مجلس، از معبر آلوده به ميادين مين غير استاندارد همين «اتاق فكر» مطمح نظر بورس اوراق شده‌ها، يكبار عازم سفر معراج قتلگاه «درياچه سنگلج تهران» و نيز در سفر بعدي از «اسفار چندگانه»اش، معراج كوره‌هاي آدم‌سوزي سفيلان، تقديرش گرديد. و امّا قصّه‌اي كه سَرِ دراز دارد و حالا حالاها هم، حكايت ماستش در بالا و راستش در پايين، همچنان باقي است و رهروان آن ره به تركستان كذايي نبرده‌اند و هنوز اندر خم يك بن‌بست زباله‌ي درون شهري غني‌سازي شده و منبعث از اعتمادسازي‌هاي مسكوك روي دست مانده‌ي اصحاب كهفي عتيقه شده و مرجوعي بازار بينُلي(بين‌المللي)، واله و حيران بيابان تيه«يَتِيهُونَ فِي الْاَرْضِ»(مائده ـ 26 )، مانده‌اند تا زير موقعيّت استراتجيك «نافشان»، شجره‌ي چناري سبز شود كه مصداق «باغ تفرّج است و بس، ميوه نمي‌دهد به كس» گردد! ـ حالا تو بيا كز اوّل شب به نوعي سر صبح باز باشد و همگي سينه‌زنان حرم هسته‌اي، دَم بدهيم و كُر بخوانيم كه؛ «شكم گشنه و باد روده‌ي فندقي» ـ از ساعت 10 صبح روز دوشنبه مورّخه 29/12/84 ، آب منزل اينجانب كه در نشاني؛ بابلسر ـ خيابان امامزاده ابراهيم (ع) ـ كوچه شهيد رستمعلي آقاباباپور ـ كوچه شهيد جمال جعفري خلفلو ـ شماره 26 ، ساكن مي‌باشم، قطع و ساعت 21:37 دوشنبه شب مورّخه 29/12/84 ، مجدّداً جاري، يعني وصل شد! خودتان محاسبه نمائيد كه يك خانواده‌ي پنج نفره‌ي داراي سن از 21 سال تا 50 سال، چند ساعت متوالي، از داشتن آب محروم بوده است!! ـ كه البته ناگفته نماند، دو نفر از اين جمعيّت خانواده‌ي ما، به نوعي، توريست و گردشگر و ميهمان محسوب مي‌شوند، كه بنا بر فرمايش مقام معظّم رهبري، «صنعت توريسم، مي‌تواند به صنعت نفت هم تنه بزند.»ـ خلاصه اَحْسَنُ‌الْقِصَصِ اين تنه فنّي زدن دو صنعت كباب شده در دستان جماعت خُمار اتاق فكر، چه لطمات كه در اين كِشاكِش دهر، به حساب جاري همديگر حواله نمي‌كنند و چه اسناد بهادار بي محل روسياهي، كه براي سنگ‌هاي زيرين آسياب، نمي‌ماند!! ـ لذا بشنويد الباقي قصص مأثوره‌ي طوطي صفتانِ «پَسِ پرده»، كه نقل كنند؛ ساعت 18:40 دوشنبه شب مورّخه‌ي 29/12/84 ، با شماره تلفن 5232011 ، اداره آبفاضلاب شهرستان بابلسر و آقاي زماني(كارگر فني اداره‌ي مذكور)، تماس گرفتم. ـ فرمودند برق اداره آب قطع بود و لذا موتور پمپ‌ها خاموش و در نتيجه از هدايت آب به درون لوله‌ها معذور بوديم! ـ ساعت 18:45 دوشنبه شب مورّخه‌ي 29/12/84 با شماره تلفن 5233336 ، اداره برق شهرستان بابلسر تماس گرفتم، موفق شدم با آقاي كيايي(مسئول شيفت روز دوشنبه 29/12/84 ) مكالمه نمايم و از ايشان پرسيدم كه : «آيا طي امروز دوشنبه 29/12/84 ، جريان برق اداره آبفاضلاب بابلسر، دچار اشكال و يا قطعي برق شده بود؟» ـ آقاي كيايي اعلام نمودند كه از ساعت 14 روز دوشنبه 29/12/84 ، كه من نوبت كاري خود را تحويل گرفتم، هيچگونه مشكل برق را از اداره آب به ما گزارش ننموده‌اند!! ـ مجدّداً و طي ساعت 18:50 شب با شماره تلفن 5232011 ، اداره آبفاضلاب شهرستان بابلسر تماس گرفتم، به آقاي زماني گفتم كه شما از ساعت 14 روز دوشنبه 29/12/84 ، به اينطرف مشكلي در جريان برق اداره آبفاضلاب شهرستان بابلسر نداشتيد، چون اگر مشكلي در بين بود، حتماً اداره برق شهرستان بابلسر را در جريان مي‌گذاشتيد! ـ آقاي زماني هم با مشاهده‌ي اوضاع و احوال حاكم بر سرعت ارتباطات و تبادل اطّلاعات راست و دروغ، جبراً آويزان شد به اين بيان بي صاحب كه؛ «شما حرف مرا باور نداريد، من ديگر چه بگويم!!» ـ از وي خواستم، به جاي اينكه با اين خط توليد خيالات آلوده به شيره‌ي اصيل ملايري، سَرِ ارباب رجوع مغفول مانده از تكريم را شيره مالي بفرمايند، آب را نقد و ارسال نمايند كه، الباقي فسانه است! ـ با اين دل دادن و قلوه ستاندن نيز، «مُحَلِّلي» براي تحليل مشكل قطعي آب، استهلال نشد. ـ لاجرم به ظَهر(پشت) آخرين قبض دريافتي آب كه طي روز سه‌شنبه مورّخه 25/11/84 ، از طريق نامه‌رسان اداره‌ي پست بابلسر كه براي دريافت منظّم آن هم چندين بار توفيق زيارت حضرات اداره پست شهرستان بابلسر شدن، خاصّه جناب عبّاس بذرافشان(رئيس اداره پست شهرستان بابلسر) را نصيب خود نموده بوديم و افاقه ننموده بود و به عنوان آخرين تير تركش حيات برزخي شهروند مدني، يك فقره اظهارنامه مثبوت به شماره 693 ـ 08/10/84 ، را به حضور جناب بذرافشان روانه نمودم كه ايشان نيز آنطور كه شايسته‌ي يك مقام مسئول جمهوري اسلامي بود، از پاسخگويي شايسته به سوالات مندرج در آن باز مانده بودند و لذا طي ملاقاتي كه به جهت سوء مراجعه‌ي عوامل اداره‌ي پست شهرستان بابلسر به درب منزل اينجانب داشتند و من در رابطه با آن حضور خارج از شئون شهروند مدني، معترض بودم و نزد آقاي بذرافشان رفتم، مراتب نارضايتي و تنفّر و انزجار خود را از اين اقدام من كه تنظيم اظهارنامه و ارسال آن از طريق دادگستري نزد وي بود، با چنان ترشرويي و بداخمي به اينجانب منتقل نمود كه حس كردم، جنايتي نابخشودني را مرتكب شده‌ام!! و مرتّب از من مي‌پرسيد؛ «چرا يك بار براي حل مشكلات موجود در رابطه با دريافت قبوض آب و برق و تلفن و گاز، به دفتر كار من نيامديد و اقدام به آبرو ريزي از من نموديد؟!!» ـ به وي گفتم كه ـ اوّلاً نه يك بار، بلكه چندين بار براي بيان و حل مشكلات موجود در رابطه با نحوه‌ي بسيار نامنظّم و با تأخير تسليم قبوض آب و برق و تلفن و گاز و يا عدم تسليم آنها، نزد شما و در همين دفتر كارتان حضور پيدا نمودم، ولي كو مديريّت و كو فكر كه بشود با آن «رَطلِ گران» توان زد و امورات خلق‌الله را سرگردان رها ننمود ـ اتاق فكرتان پيش‌كَش!! ـ خلاصه جانم برايتان بگويد كه آمديم مصيبت اداره آبفاضلاب شهرستان بابلسر را روضه كنيم، مجبور شديم گريزي هم به وانفساي مقتل جاري در اداره‌ي پست شهرستان بابلسر بزنيم! ـ دريافت نموده بودم، مراجعه و با باصطلاح پُل ارتباطي شركت آبفاضلاب استان تپورستان يا همان مازندران، يعني شماره تلفن مندرج در ظَهرِ برگ قبض آب، 3253680 ـ 0151 واحد ارتباطات مردمي تماس برقرار نمايم. ـ گوينده‌ي مخابرات اعلام نمود كه شماره مورد نظر خراب مي‌باشد!! ـ البته ناگفته نماند كه در تداوم همين قسم و قماش مصيبت آب و فاضلاب، در سال 1383 نيز درگيري داشتيم، چندين بار با همين شماره‌ي باصطلاح پُلِ ارتباطي كه «خَرِ مُرادِ» همه‌ي مديران آبكي از آن عبور نموده و نوبت به من و ما كه رسيده بود، همه چيز در هم تپيده بود!!، تماس گرفتم، آنموقع نيز شنيدم كه گوينده‌ي مخابرات اعلام مي‌نمود؛ «خط مورد نظر خراب مي‌باشد!» ـ راستي!!، چه كسي مسئول چاپ و كنترل چاپ قبوض آب مي‌باشد؟! كه اين همه مدّت متوجه تغيير شماره تلفن نشده و يا اگر هم ملتفت شده، در عصر انفجار تكنولوژي تبادل و سرعت اطلاعات، خلايق را به قدر و اندازه‌ي همان مضموني كه به شقيقه مرتبطش نمي‌دانند، به حساب نياورده و اقدام به تغيير يك شماره تلفن حذف شده ننموده است!! ـ آخر اين هم شد مديريّت؟! ـ برادر من!!، اتاق فكر به درد و درمان ولايت تاپورستان يا بقول شما، مازندران نمي‌آيد، و شما بايد با همان روش گالشي و چَپوني استان خود را اداره كنيد! والله ـ به پير به پيغمبر، كسي از شما نخواسته كه سنّت آبا و اجدادي خودتان را رها نمائيد و از روي هوي و هوس، رو بسوي تكنولوجي، بياوريد و بشويد حكايت همان كلاغي كه در قضيّه‌ي راه رفتن خودش، گرفتار عارضه‌ي آلزايمر شده و تاتي تاتي كردن خود را نيز از ياد بُرد! ـ زنده باد «گالش» و «گالشگري» و «چَپوني»!! ـ بالاخره، ساعت 19:10 دوشنبه شب مورخه 29/12/84 ، با شماره تلفن 3260291 ـ 0151 ، نگهباني اداره آبفاضلاب مازندران و آقاي قادري تماس گرفتم و ايشان نيز فرمودند كه آن شماره‌اي كه در ظهر قبوض آب چاپ نموده‌اند، تغيير نموده و به شماره تلفن 9 ـ 3214778 ـ 0151 ، تبديل شده است و نيز مهندس « سيدمهدي حسيني»، معاونت بهره‌برداري شركت آب و فاضلاب مازندران نيز تا ساعت 16 يا 17 در محل اداره حضور داشت و از آن به بعد نيز روانه منزل شد! ـ پس از چندين بار مكالمه تلفني با آقاي قادري، بالاخره ساعت 21:20 دوشنبه شب مورّخه 29/12/84 ، شماره تلفن همراه مهندس حسيني را (09111518430) را دريافت نموده و ساعت 21:25 شب مذكور و در شرايطي كه در پوست خود نمي‌گنجيدم و سر از پا نمي‌شناختم و هر چه گردو در سبد خانوار و سفره‌ي سرشار از از سهام موعود عدالت خود داشتم، با دُمب شريف خود، شكستم! توفيق تماس با مهندس حسيني را كسب نموده و بالاخره همسر ايشان گوشي را برداشتند و فرمودند كه مهندس در حمّام تشريف دارند!!! ـ نفس راحتي كشيدم و اميدوار شدم كه آب در اين استان وجود دارد و «ما تشنه لبان مي‌گرديم!!» ـ بالاخره ضمن اينكه گفته باشم، بيش از پنج سال است كه با همين داستانسرايي‌ها و خيالبافي‌هاي مسئولين آب و فاضلاب شهرستان بابلسر و استان باصطلاح مازندران درگير هستيم و هيچ هم عليرغم شمارش گلّه گلّه گوسفند و اُشتُر و اَستَر و گاوان و خران باربردار، تا كنون خوابمان نبرده، ساعت 21:37 دوشنبه شب مورّخه‌ي 29/12/84 ، آب باقي مانده از استحمام ملوكانه‌ي مهندس سيدمهدي حسيني، معاونت محترم بهره‌برداري شركت آب و فاضلاب مازندران يا همان تاپورستان في‌الواقع، به لوله‌هاي شهر بابلسر جاري شد و النّهايه نيز به منزل من آموزگار آموزش و پرورش جمهوري اسلامي رسيد كه مدّت هفت سال است كه مصرف آب خانواده‌ام بين دو عدد 4 متر مكعب و 15 متر مكعّب مي‌باشد و قبوض موجود نيز شاهد بر اين مدّعاست!! و حدود يكسالي هم از اينكه چندين قبض آب منزل مسكوني اينجانب مشمول عفو در پرداخت مي‌شود، مي‌گذرد!! چون حمّام و آشپزخانه و خيلي موارد رفاهي مدني را فعلاً نداريم.
حالا محاسبه بفرمائيد در چنين استاني كه از درب و ديوارش مصيبت و فقد صلاحيّت و رفتار سرشار از گالشگري و چپوني مي‌بارد، يك آموزگار زن مسلمان و شيعه و محجّبه را كه حيات اين جهاني خود و خانواده‌ش را وقف عمليّاتي شدن و نمودن فريضه‌ي امر به معروف و نهي از منكر نموده، با انواع و اقسام اِجماع مركّب و حُسن استفاده از فَكِّ پُلُمب روابط انساني و معنويّات و جاري نمودن لطايف‌الحيل غني‌سازي شده با تجميع چاچول بازي‌هاي منبعث از مديريّت خاص تاپورستاني، بايكوتش نمايند! ـ حالا ـ جناب تاپورستاني!! ـ در شرايطي كه مديريّت مفلوكت عرصه و عيان حيات مادّي و معنوي يك زن منتقد را برنمي‌تابد و او را نه به اسم و رسم آمر به معروف و ناهي از منكر، بلكه با عناوين كاملاً جعلي، به همان اندازه كه معتقديم رژيم غاصب صهيونيستي جعلي است، از دَمِ تيغ برهنه شده در سقيفه‌ي بني ساعده، سيرابش نموده و اكنون بنشين و براي سيّدالشّهداء «دَربِ قتلگاه بساز»! ـ تا از سوي ديگر نيز، طرفداران كاريكاتور موهن، بيايند و بمب بگذارند و حرمين عسگريين عليهم السلام را به شترهاي انفجار ببندند و رسانه‌هاي ما نيز قصّه‌ي اين تجاوز را با آب و تاب و تشريح و تفسير و گمانه‌زني‌هاي نظامي سياسي، تيتر نمايند و باز هم تو تاپورستاني، ميليون ميليون وجه رايج مملكت محروسه‌ي ايران را بفرست، تا رد پاي طرّاحان كاريكاتور دانماركي را، باصطلاح پاك كنند!! ـ آيا فكر نمي‌كنيد كه وقت آن رسيده تا حق و حقوق اين زن مسلمان و محجّبه را، «قي» فرمائيد؟! يا اينكه منتظر هستيد، خداوند از اين هم ملموس‌تر، گلوهايتان را بفشارد و دچار «زَاغَتِ الْاَبْصَارُ وَ بُلِغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ»(احزاب ـ 10 )، نمايد. اخيراً هم طي تماس تلفني كه اين بانوي آموزگار مسلمان و محجّبه‌ي اخراجي، ساعت 11:45 روز دوشنبه مورّخه 29/12/84 با دفتر كار سيّدنصرت‌الله فاضلي، رئيس سازمان آموزش و پرورش استان باصطلاح مازندران داشته، همانگونه كه چندين مدير از ادارات آموزش و پرورش شهرستان‌هاي سطح استان مازندران را بركنار نموده و لذا در خصوص بركناري مدير آموزش و پرورش شهرستان بابلسر نيز، كه تنها يكي از بركات و نزولات باندي دوران مديريّت آلاشتي وي، توسعه و گسترش صنعت پُر طرفدار دلّالگري معاملات ملكي در سطح اكثر مدارس و حتّي پُست‌هاي مهم اداري آموزشي مي‌باشد، به موقع عمل نمايد ـ جناب حجازي، از عوامل شاغل در دفتر وي، اعلام نمودند كه، بنا بر وجود دو دليل از بركناري مدير مذكور خودداري نموده‌اند!! ـ اول اينكه وي برادر شهيد است!!(مصونيّت موروثي) ـ دوّم اينكه نامبرده در آخرين سال خدمتش بسر مي برد و شايسته نيست كه بركنار شود!! و البته، ناگفته نيز نماند كه بنا بر سوابق تاريخي و برداشتي عبرت‌انگيز از حذف عناصر خدوم شاهنشاه مازندراني، در آخرين روزهاي پيروزي حق بر باطل و مواضع گام به گام نهضتي‌ها و ملّي‌گراها، اگر اين برخورد روال گردد و چنين مديراني بركنار شوند، دل و دماغ آن عدّه از مديران آتي و نوكيسه‌ي تاپورستاني، كه از اين بعد به خدمت گرفته خواهند شد و يحتمل در طول مدّت صدارتشان نيز، چند دانه‌اي اشتباه لُپّي و ناقابل از آنها « دَر» خواهد شد، بر زمين فرو خواهد افتاد و چيزي هم نداريم تا دو باره دل و دماغ خرطومي و آويزان آنها را جمع و جور نمايد! لذاست كه طوري نيست، يك نفر هم از باب قرباني در امر دين مصلحت است و چاق و سلامت باشد تن و جان مديران فربه شده از ظلم و جور، كه البت، ميدانيم بادِ اين فربهي، روزي روزگاري با يك نِشتَرِ ناشناس، فرو خواهد نشست و روسياهي هميشگي براي آنهايي است كه خلايق را سياه نموده و حرف و حديث ديگران را خرمُهره‌اي بيش، نمي‌گيرند!!
حُسن ختام عرايضم : الف ـ مولي اميرالمؤمنين علي() در نامه‌ي معظّم له به مالك اشتر«وَ مَنْ ظَلَمَ عِبَادَاللهِ كَانَ اللهُ خَصْمَهُ دُونَ عِبَادِهِ، وَ مَنْ خَاصَمَهُ اللهُ اَدْحَضَ حُجَّتَهُ، وَ كَانَ لِلَّهِ حَرْباً حَتّي يَنْزِغُ وَ يَتُوبَ» ـ «و كسي كه با بندگان خدا ستم كند، خدا بجاي بندگانش با او دشمن است، و خدا با هر كه دشمن باشد، برهان و دليلش را نادرست مي‌گرداند(عذرش را نمي‌پذيرد.)، و آنكس در جنگ با خداست تا اينكه (از ستم) دست كشد و توبه و بازگشت نمايد.»
(نهج‌البلاغه فيض، نامه 53 ، صفحه 996 ، نامه به مالك اشتر)
ب ـ از بيانات مقام معظّم رهبري‏ ـ يكشنبه 19/04/79 در ديدار مسؤولان و كارگزاران نظام جمهوري اسلامي ايران : « امر و نهي بايد با حالت اِستِعلاء باشد. البته اين استعلاء معنايش اين نيست كه آمران حتماً بايد بالاتر از مأموران، و ناهيان بالاتر از منهيان باشند؛ نه، روح و مدل امر به معروف، مدل امر و نهي است؛ مدل خواهش و تقاضا و تضرّع نيست. نمي‏شود گفت كه خواهش مي‏كنم شما اين اشتباه را نكنيد؛ نه، بايد گفت آقا! اين اشتباه را نكن؛ چرا اشتباه مي‏كني؟ طرف، هر كسي هست ـ بنده كه طلبه حقيري هستم ـ از بنده مهمتر هم باشد، او هم مخاطب امر به معروف و نهي از منكر قرار مي‏گيرد.» ... البته« حسبنا اللَّه و نعم الوكيل» را(آل عمران، 173 ) ـ در پستوي اتاق و داخل بسترِ راحت نمي‏شود گفت. ما نه كاري بكنيم، نه تلاشي بكنيم، نه حركتي بكنيم، نه جاني را به خطر بيندازيم، نه از آبرويي مايه بگذاريم، بعد هم بگوييم: « حسبنا اللَّه و نعم الوكيل»! نه، خداي متعال آدمي را كه در راه او مجاهدت نمي‏كند، كفايت نخواهد كرد. اين كفايت مربوط به ميدان جنگ است. ما امروز در يك ميدان نبرديم؛ اگر چه نبرد نظامي و نبرد مرگ و زندگي. مستكبران عالم چون با اسلام و نظام اسلامي به‏جدّ دشمنند، ما هر اقدام خوبي كه مي‏كنيم، هر قانون خوبي كه مي‏گذاريم، هر اجراي خوبي كه مي‌كنيم، هر قضاوت خوبي كه مي‏كنيم، هر منش خوبي كه از خودمان نشان مي‏دهيم، هر كاري كه به تقويت اين نظام و تقويت اسلام منتهي مي‏شود، اگر از ما سر بزند، در واقع داريم يك ضربه به دشمن مي‏زنيم. اين جاست كه آدم مي‏گويد: «حسبنا اللَّه و نعم الوكيل». پاسخ خدا هم اين است كه «فانقلبوا بنعمة من اللَّه و فضل لم يمسسهم سوء واتّبعوا رضوان اللَّه واللَّه ذو فضل عظيم». «آل عمران، 174 »
زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه» ـ 10:39 صبح سه‌شنبه 01/01/85 ـ ذيل خبر «اتاقي براي فكر كردن!»
زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه» ـ 09:30 صبح چهارشنبه 02/01/85 ـ ذيل خبر «آيت‌الله عبدالله جوادي‌واعظي‌آملي: «يهوديّت و مسيحيّت را نيز زنده كرده‌ايم»
زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه» ـ 10:05 صبح سه‌شنبه 01/01/85 ـ ذيل خبر « عبور ممتد لاشه‌ها» ـ معصومه صفايي!»
زمان ارسال به پايگاه اينترنتي «مازندنومه» ـ 10:38 صبح چهارشنبه 02/01/85 ـ ذيل خبر « بهار زيبا، در مازندران ديدني‌تر است.» ـ گزارش از : عقيل امامي(نماينده كيهان در مازندران)!»
اَلَّلهُمَّ سَدِّدْ اَلْسِنَتَنَا بِالصَّوابِ وَالْحِكْمِه
حسين صادقي‌مرشت
بابلسر ـ خيابان امامزاده ابراهيم (ع) ـ كوچه شهيد رستمعلي آقاباباپور ـ كوچه شهيد جمال جعفري خلفلو ـ شماره 26
تلفن منزل : 5255637 ـ 0112 ـ كد پستي : 75367 ـ 47417 ـ
(marasht87@yahoo.com) ـ (wrappedup@maktoob.com)

بسیار زیبا نوشتید!