با عرض سلام و ادب

تا ده پانزده سال پیش کشت نیشکر در روستایمان گل افشان ( قائم شهر ) بسیار رونق داشت ولی متأسفانه کم کم دارد رو به فراموشی می رود. در این جا می خواهم دو افسانه مرتبط با کلاسر و نیشکر را برای شما عزیزان نقل کنم. این افسانه ها در گل افشان رواج دارد.

افسانه نخست:

آورده‌اند که غریبه‌ای وارد کلاسری ( محل پخت نیشکر ) شد. او تا به حال شکر ندیده بود. یک بار دست به داخل دیگ برد و مقداری شکر برداشت و در دهان گذاشت. شیرینی شکر در زیر دندان او جای گرفت و سبب شد او این کار را چندین بار تکرار کند. صاحب دیگ فقط به او نگاه می‌کرد و چیزی نمی‌گفت. تا این که مرد غریبه تمام شکرهای دیگ را خورد. دیگ که خالی شد، صاحب کلاسر از او بهای شکر را طلب‌کرد. مرد غریبه پولی نداشت که بپردازد. ناگزیر شد شولایش ( لباس، خرقه ) را به صاحب شکر بدهد.
مرد غریبه از کلاسر بیرون آمد درحالی‌که دیگر شولایی نداشت. به راهش ادامه داد و مدام با خود این بیت را ( در مفهومِ شیرینی شکر سبب شد که من شولای خودم را از دست بدهم ) زمزمه می‌کرد:
شَکِر شیرینه و دل هَسِّ کافر شولا رِ باد بِدا بی‌صابِ شَکِر

افسانه دوم:
آورده‌اند که پدر و پسری در انتهای شب بعد از پایان فعالیتِ به دست آوردن شکر قرمز، داخل کِلاسَر ( مکان به دست آوردن محصول نیشکر ) خوابیده‌بودند. دزدی وارد کلاسر شد. پسر حضور دزد ‌را احساس کرد. دزد از کلاسر بیرون رفت و آن‌سوتر خود را در تاریکیِ شب پنهان‌کرد. پسر، پدر را از ماجرای آمدن دزد به داخل کلاسر آگاه نمود. پدر باتجربه بود و می‌دانست دزد در همین حوالیِ کلاسر هست و صدای آن ها را می‌شنود. آن وقت رو به پسر کرد و گفت: ببین دزد، « زَرین » را برده است؟ زرین چوبی بود که با آن آتش زیر دیگ‌ها را جا به جا می‌کردند. پسر گفت: نه زرین را نبرده است. زرین سرِ جایش هست. پدر گفت: خدا را شکر! زرین که هست، بقیه چیزها را که برده است، ارزشی نداشتند.
دزد صدای آن‌ها را می‌شنید و نمی‌دانست که به چه چیزی زرین می‌گویند. منتظر ماند تا آن‌ها فانوس کلاسر را خاموش کنند و به خواب روند و او دوباره برای دزدی وارد کلاسر شود تا این بار زرین را بدزدد. فانوس کلاسر خاموش شد. پدر زرین به دست در داخل کلاسر کمین کرد و وارد شدن دزد را انتظار می‌کشید. دزد که وارد شد، پدر در یک چشم به هم زدنی با زرین محکم بر سر دزد کوبید و گفت:
زرین این بود!


سپاسگزار صبر و حوصله شما هستم.

تلاش های ارزشمند جناب طیبی و دوستان محترم مازنی در برگزاری جشنواره نیشکر در مازندران با هم اندیشی و همیاری گروهها و فعالان فرهنگی و رسانه ای حوزه های گوناگون بسیار مغتنم و قابل تقدیر است...گرچه، با وجود همه تلاشهای اینجانب از حضور در آن مراسم معذور و محروم شده ،اما شیرینی و حلاوت آن جشنواره، در تهران نیز مشهود بوده است : گرچه ، محرومم از فیض حضور، لیک از دوران نزدیکم نه نزدیکان دور...!!!

عکسی را که گذاشتید اگر چه گوشه ای از جمعیت است ولیکن حکایت از 3000 نفر ندارد .به هر حال هر تعدادی آمدند اصل کار نفس برپائی مراسم است که قابل تقدیر است .باید از بانیان آن تشکر کرد .

• دست اندرکارپاسخ به این دیدگاه 3 0
  شنبه 19 دی 1394-22:46

  سلام دکتر. 1200 صندلی مهیا شده بود که کاملا پر شد. در بازارچه و اطراف ده ها تن ایستاده بودند. گروه زیادی می آمدند و دقایقی تماشا می کردند و می رفتند. در مجموع تخمین ما حدود 3000 نفر است و حتی بیشتر. با تشکر

  • دكتر سيف الرضا شهابيپاسخ به این دیدگاه 3 0
    يکشنبه 20 دی 1394-11:58

    با تشكر از توصيح شما و آرزوي ما اين است هرچه بيشتر شركت كنند كه قدر داني از زحمات دست اندركاران است . خدا به شما قوت بدهد و هميشه چنين كارهاي انجام بدهيد