تعداد بازدید: 8716

توصیه به دیگران 4

شنبه 19 دی 1394-20:12

ته گل گلون بویی

بزرگان موسیقی مازندران در بیمارستان

استاد احمد محسن پور و استاد حسین طیبی -بزرگ ترین هنرمندان موسیقی فولکلوریک مازندران- در بیمارستان امام ساری بستری شدند.


   مازندنومه، سرویس فرهنگی و هنری: دو تن از بزرگان موسیقی معاصر مازندران، این  روزها حال و روز خوشی ندارند و دوستان و علاقه مندانش را دل نگران کرده اند.

استاد احمد محسن پور -آهنگ ساز، نوازنده چیره دست کمانچه و سرپرست گروه قدیمی شواش- که به دلیل بیماری قلبی و خونی در بیمارستان نیمه شعبان ساری بستری بود، چند ساعت پس از ترخیص، به خاطر وخامت اوضاع جسمانی دوباره در بیمارستان امام ساری بستری شد.

او که در بخش مراقبت های ویژه این بیمارستان بستری است، به دعای مردم و علاقه مندانش نیاز دارد.

استاد احمد محسن پور اول اسفندماه 1324 در روستای قادی کلای بزرگ قائم شهر به دنیا آمد.

  از دوران کودکی توسط پدرش با ساز لله وا آشنا شد. با وجودی که نابینا بود با تمرین و پی گیری فراوان به نواختن فلوت و نی لبک روی آورد و در ادامه ساز کمانچه را در دست گرفت؛ هر چند نی را هم خوش می نوازد.

محسن پور در سال 1364 مرکز آموزش موسیقی و پرورش فرهنگی-هنری را با نام فرهنگخانه مازندران در ساری بنیان نهاد. در ادامه فعالیت هایش سال 1367 گروه موسیقی شواش را تشکیل داد.

استاد محسن پور اجراهای بسیاری در داخل و خارج از کشور داشته و آلبوم های صوتی و تصویری متعددی را نیز انتشار داده است؛ از جمله: افتاب ته، بهارمونا، مازرونی حال، اساره سو، شوار، ماه تتی، بهارانه، دودوک تیکا، گل گلون، طالب و زهره، لالایی، چلچلای سفری، مم زمون، روجا، منور ودرویش و....

حال عمومی این آهنگ ساز، تنظیم کننده، پژوهشگر و نوازنده برجسته موسیقی مازندرانی خوش نیست. برای احمد محسن پور و  برای صفای روح و دل خودمان دعا کنیم.

* ته رو ره نقش گرمه شه لله وا ره

امروز استاد حسین طیبی -نوازنده و احیاگر ساز لله وا و راوی کهن سال نغمات فولکلوریک مازندرانی- نیز در بیمارستان امام ساری بستری شد.

او که شب گذشته به دلیل ناراحتی قلبی در بیمارستان فاطمه زهرای ساری بستری بود، امروز به خاطر مشکلات کلیوی و بالارفتن کراتین و قند خون در بیمارستان امام بستری شد.

دکتر ایوب برزگرنژاد که خود دستی در شعر و موسیقی مازندرانی دارد و نامزد انتخابات مجلس دهم از حوزه بهشهر و نکاست،

با وجود مشغله فراوان، به محض شنیدن خبر بیماری استاد طیبی در بیمارستان امام ساری حاضر و پیگیر وضعیت او شد

استاد حسین طیبی -نوازنده توانای لله وا و احیاگر این ساز- یکم آبان ماه 1315 در روستای سودکلای دهستان بنافت دودانگه ساری به دنیا آمد.

او در سال 1364 نشان درجه دو هنری و در سال 1380 نشان درجه یک هنری، معادل دکترا را دریافت کرد.

استاد طیبی در سال 1370 با ساز لله وا در جشنواره آوینیون فرانسه و سپس همان سال در جشن هنر ایران در شهر دوسلدورف آلمان شرکت کرد.

او علاوه بر ساز لله وا با سرنا، قرنه و نقاره نیز آشناست و بر آواز محلی مازندرانی و آواز سنتی ایرانی تسلط دارد.تک نوازی لله وا و شوار از جمله اجراهای اوست که منتشر شده است.


  • کامنت های بزرگانپاسخ به این دیدگاه 2 1
    دوشنبه 21 دی 1394-1:3

    بزرگان برای بزرگان دعا کردند.(استاد گوران، دکتر موسوی، دکتر شهابی، دکتر برزگر، استاد عظیمی؛مهندس کولاییان و...) من که کوچک این جمعم. دعا می کنم موسیقی ما از نعمت حضور این عزیزان هم چنان بهره مند باشد. الهی امین

    • سیدرحیم موسوی سارویپاسخ به این دیدگاه 1 0
      يکشنبه 20 دی 1394-22:45

      هنرمندانی که با رنج های سالیان دراز توانستند داشته های زرین نسل گذشته را برای امروز و فردا حفظ و احیا کنند...ایکاش مرحمی باشیم بر رنج های بی شمار این دو استاد بی بدیل...از خدای مهربان می خواهم با لطف ویژه ی خود که خالق هنر است این دو سرمایه ی گرانبهای مازندران را حفظ فرماید...آمین

      • کیوس گورانپاسخ به این دیدگاه 6 0
        يکشنبه 20 دی 1394-8:4

        نمیدانم در این صبح بارشی ، ابرِ همنوای چشمانِ من ، خود را از بامِ باغسرای من کنار می کشد تا خود باشم و تنهایی و نجوای خاطرات !؟
        از کدامشان بگویم تا سخنم به قصدِ قربتشان باشد ؟ بقول دوستِ فرهیحخته انارستانی ام حضرتِ عظیمی ، هردو ی دردمند سوی چشم دشت و دیارِ ما بودند و دارند به تاریکی مان میبرند!
        من این بخت را داشته ام که سالهائی را به تلمّذ حال ، اذنِ حضور در پای کمانچه عمو احمدمان داشته باشم . عمو وقتی به شور میرفت ، افسارِ پنجه را رها میکرد و میدیدم که حرکتهای به چپ و راستِ دستِ او ، زنّار به آرشه نبسته است - پنجه ، میرود هرجا که خاطرخواه اوست... ! به عبارتِ دیگر ، به اوج و عروجِ حال ، از عمو لبخند را داشتیم و اطاعتش از آنچه که بر دست و پنجه میگذرد ! روزی به چنین اوجی ، احساس کردم به رغم ناشنوایی ام ، آوای پنجه اش بر گوشم می نشیند و من حضورِ نغمه را از ( دشتی ) تا به گوشه ( دیلمان ) اش تعقیب می کنم ..!
        و وقتی نغمه و نوا فرو نشست و ساز از ساقِ خسته او کنار کشید ، رو بمن کرد و گفت : چیزی میخواستی بگوئی ؟ گفتم عمو ! من ترا می شنیدم ....!
        با آن تبسم شیرین گفت : عجبا...عجبا که من نیز به رغم نابینائی ام احساس میکردم ترا می بینم ...! این چند کلمه که بین من و او رد و بدل شد ، اشکِ حاضرینِ حضور را در آورد...!
        و حالا .... و حالا...... و حالا.....

        • عمران اصغریپاسخ به این دیدگاه
          سه شنبه 22 دی 1394-16:8

          عموکیوسٰ هم محلی عزیزٰته غصه نخرٰایشاا...دواره عمواحمدآقاشه کمونچه ره دست گیرنه واماره اتاکتولی مهمون کانده

          • سه شنبه 22 دی 1394-1:1

            عزیز مهربانم. استاد گوران گرانقدر. می دانم که در این ایام با بیماری ها دست به گریبان هستید و فریاد سکوت شما در جان ما طنین انداز است. می دانم چقدر دلهای پریشان در انتظار صدای کمانچه ی عمواحمد می تپد. برای شماکه گوش هوش مازندران و آبروی شعر تبری هستید آرزوی سلامتی می کنیم.

            • يکشنبه 20 دی 1394-14:2

              با سلام، استاد دوستت داریم ،اقل شما مواظب خوتان باشید،دعا برای سلامتی این دو عزیز وشما استاد بزرگوار.

              • حسین برزگر ولیک چالی از دهستان بنافت بخش دودانگه ساریپاسخ به این دیدگاه 2 0
                يکشنبه 20 دی 1394-17:37

                برای این دو استاد گرانمایه عرصه فرهنگ و هنر بومی مازندران ازخدای مهربان ،تندرستی و بهبودی را آرزومندم. بی گمان کارنامه درخشان آنان در شناساندن و پاسداری از آواها،نواها و نغمه ها ی ماندگار موسیقی دیار سبز آبی تبرستان ،بیادماندنی و شکوه آفرین خواهد بود و ساز و آواز این دو پیشکسوت هنر بومی همراه با آفرینش ترانه ها و آهنگهای جاودانه هیچ گاه از یاد نخواهد رفت و طنین صداهایشان از دشت هاو کوهستان های مازندران بزرگ و یکپارچه همچنان به گوش می رسد.

            • محمد عظیمیپاسخ به این دیدگاه 2 0
              شنبه 19 دی 1394-23:30

              دستان دعای خود را برای سلامتی دو خورشید تابان موسیقی مازندران به سوی درگاه خداوند می گشاییم و از پزشکان گرانقدر و دلسوز می خواهیم برای نورافشانی چشم بینای فرهنگ سرزمین ما تلاش فرمایند.

              • دکتر سیف الرضا شهابیپاسخ به این دیدگاه 3 0
                شنبه 19 دی 1394-22:27

                خداوند همه بیماران از جمله این دو عزیز را شفا بدهد تا بتوانند در سلامتی به هنر این استان خدمت کنند

                • درویش علی کولاییانپاسخ به این دیدگاه 7 0
                  شنبه 19 دی 1394-20:51

                  بهبودی هر دو هنر مند بزرگ استاد احمد محسن پور و استاد حسین طیبی را آرزو می کنم .


                  ©2013 APG.ir