خدارحمت کند امام راحل را!یک باردر وصیت نامه (یادریکی از سخنرانی های شان )حرف مهمی زدند ویک شعار کلیدی با اهمیتی را  دررابطه باتشکیل "بسیج مستضعفان جهان"مطرح کردندوگفتند: "ماسنگرهای کلیدی جهان رافتح خواهیم کرد."

صد البته این فرموده ی امام عزیز یک استراتژی وبرنامه ی درازمدت است و معمولا" تمام مصلحان ونمایندگان ادیان الهی چنین آرمان هایی رامطرح می کنند.

 می دانید که" آرمان" یاهمان" مدینه فاضله" غایت زمانی خاصی ندارد و محقق شدن آن منوط  به شرایط خاص وفراهم شدن زمینه های لازم است. اما مطلبی که من می خواهم مطرح کنم مشخصا"درباره ی  همان" شرایط" است.ترجمه روان تر "شرایط"می شود: "لیاقت ".

یعنی برای فتح سنگرهای کلیدی هرجای این جهان خاکی اول ازهمه لازم است که طرفداران این شعار به یک مرحله ازشایستگی ولیاقت رسیده باشند بعد دست به فتوحات بزنند.حالابینی وبین الله  آیا ما(مسلمانان ایرانی) لیاقت آن را یافته ایم  که کلیدهای طلایی دنیا دست مان باشد؟

  برای پیدا کردن جواب این سوال کافی است کمی به اطرافمان نگاه کنیم وببینیم که"واقعا" مادر کجای جهان ایستاده ایم".اگر همین فردا یک کشور (فقط یک کشور) رابه مابدهندوبگویند "بیایید اداره اش کنید! "آیابرای اداره کردن آن (جسارتا")عرضه وبرنامه داریم؟

مثلا"فردا ژاپنی هابیایند پیش ما و بگویند :"بیایید! این کشو ر(ژاپن)مال شما ! حالاچطوری می خواهید آن را اداره کنید؟ برنامه تان چیست؟ و...؟" آن وقت ما چه جوابی خواهیم داد؟ لابد کمی مکث می کنیم و می گوییم: "اجازه بدهید اول ما بحران مدیریت خودمان را حل کنیم بعد خدمت شما(ژاپنی ها)  می رسیم!!"

به نظرمن فقط با سفری کوتاه به بعضی ازکشورهای دنیا ( نه آمریکا و اروپا بلکه همین نزدیکیهای خودمان یعنی مالزی . ترکیه . قطر . دوبی و....) متوجه می شویم که فی الواقع خیلی ازقافله ی دنیا عقبیم .خیلی ...!خیلی..! عمر رنسانس اجتماعی - اقتصادی - سیاسی و... این ممالک ازما خیلی بیشترنیست.

راستی ! ما که هنوز درمدیرت ابتدایی ترین مسایل وتامین یک رفاه حداقلی برای عامه مردم ناتوانیم وحتی نتوانسته ایم ساده ترین موضوعات فرهنگی رابه هنجار تبدیل کنیم.چطور می خواهیم به وصیت امام مان  عمل کنیم؟؟(kadkhodarostam)