در اين ايام لابه لاي همه مشكلات موجود مانند برداشتن قفل بانك ها و شار‍ژ پول بين توليد كنندگان ، تعطيلي بازار طلا و آهن ، تجمع معلمان قراردادي جلوي مجلس و... زمزمه هاي ديگري نيز به گوش مي رسد.

زمزمه هاي انتخاباتي،زمزمه هاي سرنوشت ،حرف و حديث هاي تكراري آمدن ها و نيامدن ها، ستاد هاي دعوت ، زمزمه هاي پيش شرط حضور...

 همه ي اينها جلوي پيشخوان دكٌه روزنامه فروشي از نظرم گذشت. وجودم آتش شد. به راستي اگر بخشي از نوشته ها در خصوص ركود اقتصادي و وضعيت نابسامان معيشتي مردم عزيزمان صحت داشته باشد و اين ركود و رابطه اش با فقر و همسايگي اين شوم نوزاد با فحشا، خود دليلي بر عزم ما براي از ميان برداشتن مشكلات خواهد بود.

 اگر اعتقادمان اين است كه انسان خليفة الله است بياييم نگذاريم اين قدر به اين خليفه خدا ستم روا دارند. به ياد داشته باشيم كه حتما روزي از همه ي ما پرسيده خواهد شد كه چه كرديم؛ در زماني كه مي توانستيم كاري بكنيم و نكرديم ؟

آنهايي كه جامعه ايراني را به سوي بي انگيزه شدن و بي عملي سوق دادند هدفمندانه عمل نمودند و اين منفعل شدن در درون بزرگان ما نيز تاثير گذاشته است .

 باز هم به دكٌه روزنامه فروشي مي روم تا شايد اين بار تعارف ها به كنار گذاشته شود و اگر قرار هست به حكم وظيفه به عنوان يك رسالت ، هم پيمان با مردمم به ميدان بيايم، نبينم و نخوانم كه " آقا به نظر شما بيايم خوب است يا نه؟" چون هيچ وجدان بيداري براي آمدنش پيش شرط نمي گذارد .

 اين را خواندم نه جلوي دكه روزنامه فروشي ، بلكه از تاريخ آموختم .بياييم از تاريخ درس بگيريم كه تاريخ آموزگار بزرگي است .

حال سيد محمد خاتمي روي سخنم با توست . تو كه بيدار ترين وجدان ها را دارايي . با تمام مشكلاتي كه روز به روز قامت پدران و مادران مان را خميده تر مي كند ديگر جاي درنگ نيست .

دستان پينه بسته كودكان منتظر حضورت هست تا بتوانند بار دگر با گرماي وجودت شب را به آساني به صبح برسانند.

ما تو را به نيكي مي شناسيم و فكر كنم ديگر جاي شك و شرط نباشد. بار دگر برخيز و كنار ياران باش.